Evangeliseren in Siberië bij 50 graden onder nul
In Joegarië, hoog in Siberië gelegen, zocht een evangelist naar Maria. Haar huis was tot ver in de woonkamer bedekt met sneeuw. Maria vond hij niet.
Toen de sneeuw ging smelten, vond hij Maria dood, onder de sneeuw. De mannen van het dorp waren te dronken om voor haar een graf te graven. Dat was het werk van de evangelist.
Het is een van de aangrijpende verhalen die maandag op de zevende jongerendag van stichting Friedensstimme te horen waren. Ongeveer 375 jongeren waren in de Bethelkerk in Bodegraven bijeen om te luisteren naar getuigenissen van door Friedensstimme ondersteunde evangelisten in Rusland en omliggende landen. Een jongerenkoor van Russische baptisten uit Frankfurt zong liederen in hun moedertaal.
Voetbalfeestje
„Allebei wonen we aan de zee. Jullie hier en ik in Tajmyr, het meest noordelijk gelegen gebied van Rusland”, zei Oleg Ljoebits. Hij was naar Nederland gekomen om de Heere te prijzen, zo zei hij.
Dat was ooit anders in zijn leven. In 1971 werd hij in Oekraïne geboren. Ljoebits wilde niets van Jezus weten en ook niet meer verder leven. De trein of het water zou een einde aan zijn leven kunnen maken.
De jonge Ljoebits zocht een antwoord op het waarom van zijn leven, maar dat vond hij niet. Tijdens een voetbalfeestje vroeg een vriend of hij in God geloofde. „Ik antwoordde van niet. „Dan ga je naar de hel”, zei hij.”
Dat wilde Ljoebits niet. Hij bad om een kind van God te mogen zijn. „Toen sprak God in mijn leven”, zei hij. „Er groeide het verlangen om de Heere te dienen.”
Met zijn vrouw en veertien kinderen werd hij geroepen om als evangelist te dienen in de dorpen in het gebied Tajmyr. „Onder zeer barre omstandigheden, bij temperaturen van 50 graden onder nul, ging ik eropuit om de Dolganen in Tajmyr te vertellen van de levende God, Die ook hun Zaligmaker wil zijn.”
Spijt
Michaïl Skorogatov was met Ljoebits meegekomen. De 24-jarige evangelist werkt ook in een van de dorpen in Tajmyr. Geboren in Rostov aan de Don, een stad in het zuiden van Rusland, werd Skorogatov opgevoed in een gelovig gezin. Zij kwamen tot geloof na het lezen van het boek ”Het geluk van een verloren leven”, geschreven door Nikolaj P. Chrapov. Het boek is door Friedensstimme vertaald en uitgegeven.
Skorogatovs jonge hart ging uit naar de wereld. „Toen ik zestien jaar oud was, riep God me met het woord van Jeremia 20:7: „Gij hebt mij overreed en ik ben overreed geworden.” Wat had ik er spijt van dat ik zo laat tot de Heere ben gekomen.”
Skorogatov kreeg het verlangen de Heere te dienen. In 2016 vertrok hij met zijn vrouw naar Tajmyr en werkt daar samen met Ljoebits, onder vaak moeilijke omstandigheden.
Van alle landen waar Friedensstimme werkt is Turkmenistan het meest gesloten. Christenen houden thuis kerk, met de gordijnen dicht. Velen komen niet naar de samenkomsten, uit angst voor het regime. „Toch opent de Heere deuren”, aldus een voorlichter van Friedensstimme. „Er komen mensen tot bekering.”