Moslims kunnen onze vrienden zijn, maar de islam nooit
Het RD (11/21-05) vraagt aandacht voor Palestijnse christenen. Bestaan Palestijnen wel, wie zijn deze christenen, lijden zij onder ”Israëlische bezetting” en zijn liefdevolle verhoudingen tussen christendom en islam mogelijk?
De naam Palestina komt van de Filistijnen. De húidige Palestijnse bevolking is echter goeddeels Arabisch en heeft geen verwantschap met de Filistijnen. In de Koran komt Palestina niet voor, terwijl Israël er 44 keer in wordt genoemd. Om de Joodse/Bijbelse herinnering uit te wissen, noemden de Romeinen het land Palestina. De islamitische wereld en de Volkenbond (VN) spraken over ”Zuid-Syriërs”. Tot de jaren zeventig van de vorige eeuw.
Met een geweldige draai gingen de Palestijnse Arabieren zich begin jaren zestig opeens ”Palestijnen” noemen. Een bedenksel van de Russische Geheime Dienst (KGB). De Arabieren wilden Israël vernietigen, maar de KGB wist destijds dat je daarmee in het Westen niet populair werd. Politiek links is echter voorstander van ”bevrijdingsbewegingen”. Dus klonk het: „Herover Palestina.” Dit ging nadrukkelijk niét over Gaza en de Westoever. Die waren indertijd bezet door Egypte en Jordanië. Nee, het ging (en gaat) om de vernietiging van Israël.
In 1922 kreeg Jordanië (door toedoen van onder anderen Winston Churchill) 76,9 procent van het Mandaatgebied Palestina, terwijl dat in 1917 aan Israël als ”Joods huis” was toegezegd. Jordanië werd het ”Arabisch huis”. Er bestonden dus geen Palestijnen en geen Palestijns volk, maar Arabische naties in Jordanië, Syrië en Libanon. ”Palestina” is een politieke move. Uiteraard mogen mensen zich Palestijn noemen, al is deze benaming recent (door Moskou) bedacht. Ze hebben rechten, maar niet zonder en ten koste van Israël.
Islam
Het is een Palestijnse fabel dat christenen het in Israël slecht hebben. Arabieren verwijten Israël wat juist in hún landen voorkomt. In het Midden-Oosten is er slechts één land waar christenen niet alleen niet worden vervolgd, maar ook wettelijke vrijheid en veiligheid bezitten, en dat is Israël.
Juist binnen het autonome Palestijnse zelfbestuur (PA) hebben christenen het moeilijk, door moslimgeweld. Het pleidooi voor liefdevolle verhoudingen tussen christendom en islam berust op een mythe. De islam is namelijk een collectieve vijand van Joden en christenen. Natuurlijk kunnen moslims onze vrienden zijn, maar de islam nooit. Die vriendschappen zullen de islam nooit veranderen. Van een islam zonder fundamentalisme kun je alleen dromen.
Bij gebiedsuitbreiding van de islam hebben niet-moslims fundamenteel drie keuzes. Ze kunnen de islam accepteren en moslim worden. Ze kunnen dat ook weigeren, met alle (dodelijke) risico’s van dien, of in een gunstig geval kiezen voor ”dhimmitude” (onderworpenheid). Kritiek op de islam ontneemt je alle rechten.
De Zimbabwaanse zendeling dr. Peter Hammond beschrijft wat er historisch tot nu toe altijd en overal gebeurt als een land, regio of continent vanaf 5 procent moslims wordt overgenomen door de islam.
In 1947 was 85 procent van de bevolking van Bethlehem christen, nu minder dan 5 procent. Bethlehem staat onder PA-bestuur en kent officieel zelfs vrijheid van godsdienst. In de praktijk werkt de PA christenen echter tegen, waardoor veel christenen wegtrekken. In Gaza is het aantal christenen eveneens gedecimeerd. We zien dit verschijnsel in alle islamitische landen. Wereldwijd zijn er de laatste 25 jaar miljoenen christenen vermoord!
Palestijnse christenen zijn geen homogene groep. Zij behoren tot veel verschillende kerkgenootschappen en hebben geen eenduidige theologische visie. Wat velen bindt, is de weerzin tegen het Oude Testament. Daarom vindt door Palestijnse theologen vertekening van de Bijbel plaats. Ds. Kees Kant schreef hierover een onthutsend boek: ”Van Eisenach naar Bethlehem”.
Het is een kleine stap van de genoemde ”bevrijdingsbewegingen” naar de Palestijns-christelijke ”bevrijdingstheologie: geweldloosheid, vrede, gerechtigheid en verzoening.” Palestijnse christenen zijn daarin slachtoffer van een immoreel, alles verwoestend Israël. Palestina moet daarom geheel worden ontjoodst. Oude, antisemitische wijn van de zogenaamde ”Deutsche Christen” en hun nazitheologie van vóór de oorlog in nieuwe, Palestijnse zakken.
Oudtestamentische zegen
Calvijn had juist hoge achting voor het Oude Testament en de eenheid van het Oude en Nieuwe Testament. We moeten het Nieuwe Testament lezen door de bril van het Oude. Het Oude Testament is een deel van de weg van God met Israël en de volken. Dit mondt uit in het Nieuwe, een ander deel van die ene weg. Het gaat vandaag nog steeds om de eeuwige trouw van God en de volkomenheid van Gods Koninkrijk. Wat een zegen als we in onze tijd zien dat profetieën werkelijkheid worden… Wat te denken van de priesterlijke zegen in Numeri 6: „De Heere zegene u…”
We moeten bedachtzaam zijn als slangen en oprecht als duiven (Mattheüs 10:16). Jezus leerde een kort reisgebed voor zondaren. Daarin bidden we voor onszelf en allen die worden vervolgd of misleid: leid ons en hen niét in verzoeking en verlos hen en ons van de boze. Dat is bidden om de doorbraak van Gods Koninkrijk.
Joden en christenen staan wereldwijd onder druk, ook in de ”Palestijnse gebieden”. Maar wees voorzichtig met het klakkeloos steunen van ”Palestijnse” christenen, die Jezus losmaken van Zijn volk.
Dr. R. Seldenrijk doceerde ethiek; ing B. Noteboom is directeur-grootaandeelhouder en mediator.
