Een klein aspect van die keerzijde werd deze week zichtbaar: een boze tegenstander van de brexit gooit zijn bananenmilkshake met gezouten karamelsmaak over de eurokritische politicus heen. De normaal zo vrolijke Farage, met een brede lach op zijn gezicht en twinkelende ogen, heeft meteen een slecht humeur. Hij gromt naar zijn beveiligers dat ze dit aan hadden moeten zien komen. Als een centraal figuur in de brexitdiscussie die het Verenigd Koninkrijk verscheurt, is de Europarlementariër als een uitgesproken voorstander van een harde brexit een mikpunt van liefde en haat.

De Brit kan die haat vrij makkelijk van zich afschudden. Zo zei hij in 2017 in een door de BBC georganiseerde en uitgezonden ‘blind date’ met de pro-Europese journaliste Rachel Johnson, dat hij er stiekem van geniet. Hij stelt dat hij door zijn werk als Europarlementariër in het Europees Parlement na twintig jaar wel aan confrontatie gewend is geraakt.

Dat hij twee decennia in Brussel zou doorbrengen, had Farage in zijn tienerjaren niet gedacht. Als hij op 18-jarige leeftijd de prestigieuze kostschool Dulwich College in Londen met een middelbareschooldiploma verlaat, besluit hij niet te gaan studeren. Hij kiest ervoor direct te gaan werken en de daaropvolgende jaren is hij handelaar in grondstoffen voor London Metal Exchange. Als politicus noemt hij deze ‘gewone’ baan vaak, iets wat volgens hem bewijst dat hij niet tot de politieke elite behoort. Ook in het Europees Parlement beschuldigt hij zijn collega’s ervan geen „echte baan te hebben gehad.”

Ontevredenheid

Na een aantal jaren als handelaar te hebben gewerkt, wordt de Brit begin jaren 90 officieel politiek actief. De voornaamste reden die hij daarvoor noemt, is voor zijn land opkomen door een vertrek uit de Europese Unie te promoten. Na ontevredenheid over de Conservatieve Partij, richt Farage in 1993 zijn eigen partij op: de UK Independence Party (UKIP). Namens deze partij probeert hij zeven keer lid van het Britse Lagerhuis te worden. Geen enkele keer slaagt hij daarin.

Wel lukt het hem in 1999 lid te worden van het Europees Parlement, omdat de drempel voor de toetreding van kleine partijen daar lager ligt. In 2014 is UKIP met 24 zetels zelfs de grote winnaar van de EU-verkiezingen. Ondertussen blijft Farage zich inzetten voor een brexit – en met succes. Met zijn soms wat hilarische en controversiële speeches in het Europees Parlement blijft hij in de schijnwerpers staan.

Als op 23 juni 2016 bekend wordt dat een kleine meerderheid van de Britten in het brexitreferendum voor uittreding uit de Europese Unie heeft gestemd, stap de UKIP-leider niet veel later op. Zijn doel is bereikt: hij heeft zijn land ‘terug’. Volgens hem wordt het op dat moment tijd dat hij ook zijn „leven weer terugkrijgt.”

In zijn felle strijd voor een brexit, heeft de goedlachse Brit in zijn privéleven behoorlijk wat verloren. Zijn tweede vrouw, de Duitse Kirsten Farage, zegt begin 2017 tegen Britse media dat zij en haar man gescheiden levens leiden. Niet veel later meldt de Europarlementariër dat zijn huwelijk op de klippen is gelopen. Zijn verklaring: niets zou de hectiek van de afgelopen jaren hebben overleefd. Zijn vrouw en vier kinderen kwamen door zijn werk op de tweede plaats. Als hij wel tijd heeft voor zijn familie, kan hij vanwege zijn bekendheid niet gemakkelijk met ze op pad gaan.

Adrenaline

Kristen Farage deed in 2014 tegenover The Telegraph een boekje open over het leven van haar toenmalige man. Ze vertelde dat haar man niet veel rust en slaap krijgt, niet normaal eet en te veel rookt en drinkt. „Hij leeft van de adrenaline.” De kinderen zouden volgens haar lijden onder zijn leefstijl, omdat ze hem bijna niet zien. Toch besluit de Brit in 2019 zijn politieke carrière voort te zetten met een nieuwe partij: de Brexit Party. Zijn doel om de Britten uit de Europese Unie te loodsen, moet koste wat het kost worden bereikt.