In Rwanda is het normaal als je geen vader hebt
Dat de 25-jarige Yves (links op de bank) geen vader heeft, vindt niemand in Rwanda vreemd. „In Rwanda is het normaal dat je geen vader hebt”, zegt hij. Zijn moeder, Jeanne Mukashema (52) (midden op de bank) is twee maanden zwanger als in 1994 de genocide begint. Op het moment dat zij in het ziekenhuis is voor een bezoek, vallen Hutumilities haar huis binnen. Ze vinden er haar man en vermoorden hem. Een zoontje laten ze voor dood achter.
Het Afrikaanse land herdenkt zondag het begin van de genocide die 25 jaar geleden de wereld diep schokte. Hutumilities vermoordden op grote schaal Tutsi’s: mannen, vrouwen en kinderen. Er circuleren gruwelijke beelden van.
Maar ook andersom vinden er nog lang na april 1994 slachtingen plaats, waarbij vele duizenden Hutuburgers omkomen. Op de vlucht geslagen Hutu’s worden tot diep in de wouden van Congo achtervolgd door leden van het Rwandees Patriottisch Front (RPF) van de huidige president Paul Kagame. Enkele recente publicaties, zoals ”De waarheid over Rwanda” van de Canadese journaliste Judi Rever, doen er gedetailleerd verslag van. Sommige onderzoekers spreken zelfs van een „tweede genocide”, die jarenlang willens en weten onder het tapijt is geveegd.
Dergelijke onderzoeken roepen zeer heftige en emotionele reacties op. Het onderstreept hoe present 1994 in 2019 nog is.
