Aan het eind van het gesprek stopt hij me een ontwerp-beleidsnotitie in handen: ”Bilaterale betrekkingen tussen Nederland en Kenia”. ”Vertrouwelijk” staat met grote letters schuin over elke pagina. „Jij kent Nederland op je duimpje, wil jij eens kijken of we op de goede koers zitten?” zo vraagt hij me. Dat beloof ik graag.

Op mijn hotelkamer gekomen, kan ik het niet laten gelijk te gaan lezen. Het blijkt een razend interessant document te zijn.

„De Keniaanse regering heeft besloten om in de kabinetsperiode 2019-2023 de banden aan te halen met diverse Europese ontwikkelingslanden, waaronder Nederland. Nederland kent geheel eigen uitdagingen. Kenia kan met zijn kennis, expertise en middelen bijdragen aan duurzame ontwikkeling in dit gewaardeerde partnerland.”

„Speciale aandacht gaat uit naar de landbouw. De Keniaanse regering kijkt met respect naar de efficiënte grootschalige productie van vleesvee, granen, groenten en fruit. Evenwel constateren wij dat de verduurzaming van de sector in Nederland nog te langzaam gaat. De sector kent een hoge CO2-uitstoot en legt groot beslag op partnerlanden door de grootschalige import van grondstoffen zoals soja. Om de mondiale milieudruk van de Nederlandse sector te verlagen, stelt de Keniaanse ambassade in Den Haag subsidies beschikbaar voor veelbelovende projecten die leiden tot versnelde extensivering van de landbouw.”

„Een bijzondere zorg is het dierenwelzijn in de sector. De Keniaanse regering heeft aanwijzingen uit diverse bronnen dat de leefsituatie van varkens en kippen in de intensieve veehouderij ernstig te wensen overlaat. Ze is zich bewust van de gevoeligheid van de materie. Gezocht wordt naar mogelijkheden om het debat in Nederland hierover verder te stimuleren, bijvoorbeeld door steun te geven aan maatschappelijke organisaties voor dierenwelzijn. Kenia zal daarbij de positieve ervaring met het eigen beleid voor dierenwelzijn, waarbij bewegingsruimte voor dieren centraal staat, delen met Nederlandse partners.”

„De volksgezondheid in Nederland is een andere sector waaraan Kenia prioriteit wil geven. De prognoses voor Nederland zijn niet gunstig. Door het dalende kindertal per gezin en de voortschrijdende vergrijzing wordt het tekort aan gezondheidszorgpersoneel de komende decennia nijpend. Vraag is of voldoende voorzien kan worden in de zorgbehoeften van oudere Nederlanders. Kenia wil zich inzetten voor een structurele aanpak van de problematiek. Onze ambassade zal de komende jaren steun geven aan positieve voorlichting over gezinsvorming op jonge leeftijd. Gelet op de politieke weerstand in Nederland tegen toenemende afhankelijkheid van arbeidsmigranten uit Oost-Europa en Afrika, schat het kabinet in dat de komende tijd de ruimte voor positieve campagnes over gezinsvorming zal toenemen.”

De relatie tussen mobiliteit en volksgezondheid vraagt eveneens om een gerichte aandacht in de Nederlands-Keniaanse betrekkingen. Nederlanders zijn gehecht aan hun mobiliteit. Het Nederlandse weggennet maakt snelle verplaatsing per auto mogelijk. In combinatie met de hoge organisatiegraad van het land leidt dit tot een cultuur waarbij Nederlanders hun agenda ’s ochtends, ’s middags en ’s avonds vullen met afspraken. De keerzijde van deze veelheid aan verplaatsingen is een toenemende luchtvervuiling. De hoge fijnstofconcentraties leiden tot luchtwegaandoeningen en hart- en vaatziekten en daarmee tot vroegtijdig overlijden. De Keniaanse regering is voornemens om volgend jaar een uitwisselingsprogramma te lanceren dat Nederlanders in staat stelt kennis te maken met minder belastende vormen van mobiliteit, maar ook met de specifiek Keniaanse lifestyle van onthaasting.”

Ik wil nog verder lezen, om morgen mijn commentaar met de hoge ambtenaar in Nairobi te kunnen delen. Maar plotsklaps is het document verdwenen. De wekker gaat. Ik word wakker. De nieuwe dag roept.

De auteur is politiek adviseur Woord en Daad.