Je hebt hier een baan, zei zijn vrouw Camila. Ze was zwanger van hun tweede dochter. Ze smeekte hem te blijven in de stad Oaxaca. Maar hij ging toch.

Na een kort gesprek met zijn vriend Hilarino vertelde Pedro (toen 23) nam hij zijn besluit om naar de Verenigde Staten te gaan. Het geluk lag voor hem aan de andere kant van de grens.

Dat was in november 2005. Hilarino was voor een korte tijd terug uit de VS. Ze maakten het plan om via de Golf van Californië naar Arizona te gaan.

Twaalf jaar na het oversteken van de grens kookt Pedro in een restaurant in de wijk Upper Manhattan in New York. Volgens gegevens uit 2018 is hij een van de 775.000 irreguliere immigranten die in deze stad wonen.

Zoals zoveel migranten kwam hij vol dromen naar dit land en liet hij zijn gezin achter in Mexico.

Van maandag tot zaterdag brengt Pedro acht uur per dag in de keuken door. Hij bereidt sandwiches, belegt bagels met kaas en kookt soms hamburgers en steaks of voegt specerijen toe zoals chili, knoflook of komijn.

Pedro’s vrienden in het restaurant zijn ook Mexicanen. Hun verhalen zijn vergelijkbaar met dat van hem. Samuel bijvoorbeeld arriveerde in 1999, op 15-jarige leeftijd, hij is ondertussen getrouwd en heeft drie kinderen.

Trump

Pedro is bang voor de Amerikaanse president Donald Trump, omdat „hij niet goed is voor de migranten, hij is alleen maar rijk.” Hillary Clinton beviel hem beter.

Pedro was politieagent in Oaxaca. Maar met zijn loon kon hij zijn vrouw en kind nauwelijks onderhouden. Bovendien was zijn werk gevaarlijk. „Ik betwijfel of ik nog zou leven als ik was gebleven,”. Je wist nooit wanneer de drughandelaars agenten zouden omkopen of hen zouden doden als represaille.

Op de ochtend van 3 maart 2006 vertrokken Hilarino en Pedro samen met tien andere mannen en twee vrouwen naar de Verenigde Staten in een bus die hen van Oaxaca naar de Mexicaanse grens met Arizona bracht. Het was allemaal geregeld door een coyote, de term voor wie immigranten illegaal het land binnenbrengt.

Toen Trump aan de macht kwam, verhoogden de coyotes de prijs. Die kost nu tussen de 8000 en 12.000 dollar. Destijds betaalde Pedro 1300 dollar.

Eind 2006 begon de regering met de bouw van een 1120 kilometer lange muur van San Diego naar New Mexico. Daardoor werd het moeilijk om te voet de grens over te steken.

Sinds de komst van Trump in het Witte Huis is het aantal arrestaties door immigratiediensten toegenomen. Immigranten worden vervolgd als criminelen en het budget voor grenswachten is verhoogd.

Eenmaal in Californië kregen Hilarino en Pedro valse documenten en werkten ze als fruitplukkers voor 420 dollar per week. Daarvan stuurde Pedro een deel naar zijn vrouw Camila.

De eerste drie jaar kon hij nauwelijks met haar praten. Nu communiceren ze vaker, dankzij Facebook, FaceTime en Whats App. „De eerste keer dat ik haar terugzag, huilde ik veel, het was ongelooflijk”, herinnert hij zich. „Het is nog steeds erg moeilijk. Heel moeilijk, heel moeilijk.”

Bouw

Uiteindelijk kwam Pedro in New York. De eerste anderhalve maand werkte hij als bezorger en deed hij onderhoudswerk. Eindelijk voelde hij zich gelukkig, al moest hij wennen aan het snelle ritme van New York. Vier maanden later kwam er plaats vrij voor een kok. Omdat hij niet kon koken, leerden ze hem met het fornuis te werken.

De nieuwe baan beviel hem beter. Hij leerde nu Engels en verdiende meer. Twee jaar later kreeg hij een loonsverhoging.

Momenteel deelt Pedro een kamer met een Ecuadoraan in Upper Manhattan. Hij betaalt daar 300 dollar per maand voor. Daarnaast stuurt hij 2000 dollar naar zijn familie in Mexico via Western Union.

„Een paar jaar geleden belde Camila me en zei: „Laten we wat grond kopen””, vertelt hij tevreden. „Dat zou niet mogelijk geweest zijn als ik niet naar hier was gekomen. Nu hebben ze alles.”

Eens wil hij terug, zegt hij altijd. „Maar niet nu”, glimlacht hij, en hij loopt terug naar zijn fornuis.