De avond was belegd door de Gereformeerde Bond (GB) in de Protestantse Kerk in Nederland (PKN) en had als thema ”Kerk 23:55. Over katholiciteit en relevantie”. Over die ”kerk van vijf voor twaalf” ging ds. Mensink als voorzitter van de GB in gesprek met ds. J. Hommes, classispredikant van Groningen-Drenthe.

„Begeven wij ons in de PKN nog echt binnen de katholieke, christelijke lijnen van de kerk der eeuwen?”, vroeg ds. Mensink zich af. „De katholiciteit van de kerk bestaat uit het belijden van de Drie-enige God. Laat de kerk dan ook blijven spreken vanuit de Schrift en de verbondenheid met de kerk van alle tijden.”

De predikant benadrukte dat de bijeenkomst niet bedoeld was als een wedstrijd tussen de GB en de PKN. „In de kerk voeren we geen wedstrijden, anders zouden we wereldgelijkvormig worden. Leden van de Gereformeerde Bond zijn leden van de kerk. Samen moeten zij de kerk bewaren bij haar katholieke identiteit. Op zijn best is dat de missie en opstelling van de Bond.”

Met de belijdenis van de Drie-enige God zegt de kerk wat zij als schat koestert, maar ook wat de grenzen zijn aan haar belijden, aldus ds. Mensink. „Heel veel dingen belijden we niet. Met haar belijden drukt de kerk de exclusiviteit en uniciteit van het Evangelie uit. Het belijden van de kerk is de neerslag van het algemene, katholieke, christelijke geloof. Met die belijdenis legt de PKN haar geloofsbrieven op tafel. Heel het leven van de kerk beweegt zich in dat spoor.”

De PKN is in een transitieproces, constateert de voorzitter van de GB. Dat vraagt in zijn ogen van hervormd-gereformeerde leden binnen het kerkverband dat zij constructief meedenken over een verantwoorde manier van kerk-zijn op weg naar 2025. „Wees daarom zuinig op fundamentele noties als het ambt, ook bij pioniersplekken”, adviseerde hij. „Laat er juist vanwege de katholiciteit een ambtelijke inbedding zijn.”

Missie

Ds. Hommes stelde dat hij de relevantie van de kerk juist ziet in haar missie. „Noem dat katholiciteit: je weet je als kerk verbonden en zo trek je ook op in deze samenleving.” De kerk moet volgens de classispredikant zichtbaar zijn in het publieke domein, ook al stuit zij misschien op tegenstand.

Als een kerk „op sluiten staat”, geeft ds. Hommes altijd een waarschuwing af. „Ik wijs er dan op dat er nogal wat op het spel staat. Bedenk dat goed. Het gaat namelijk wel om de presentie van de kerk in een bepaalde regio.”

Voor de verbondenheid als kerk vindt hij het „geloofsgesprek” belangrijk. Daarbij is het oppassen geblazen voor vooroordelen naar elkaar toe, waarschuwde ds. Hommes. „Met etiketten is het gesprek over. Nodig elkaar uit om samen de Schriften te blijven lezen. Dat is beter dan elkaar de maat te nemen. Daar is wil en moed voor nodig. Kijk van daaruit hoe ver je kunt komen. Maar soms moet je ook tegen elkaar kunnen zeggen: Tot hier toe en niet verder.””

Geslaagd

Ds. Mensink reageerde daarop door te zeggen dat hij het een goede zaak vindt als er een gesprek gevoerd wordt, zolang dat dan wel ergens over gaat. „Anders passeer je elkaar als schepen in de nacht.”

Hij stelde de vraag of een gesprek pas geslaagd is als de gesprekspartners ruimte aan elkaar hebben gegeven en samen alle kleuren van de regenboog kunnen vormen. „Vanuit de brieven van het Nieuwe Testament valt het accent op het volharden in het ware geloof, de goede belijdenis en het leven in de nieuwe gehoorzaamheid aan Christus. Dat is de opdracht van de kerk tot aan de wederkomst.”