Honderdduizenden keren is afgelopen dagen het filmpje bekeken waarop Keeman een relschoppende jongen op het Kennemer College in Heemskerk tot de orde roept. Omringd door jennende scholieren drijft de vmbo-leerling de onderwijsassistent tot razernij als hij een kruk op de grond gooit die tegen Keemans benen stoot. De man grijpt de jongen bij zijn nekvel. Tot woede van de onderwijsassistent scheldt de jongen de 90-jarige moeder van Keeman uit. „Heb het nooit meer over mijn moeder!” schreeuwt de verontwaardigde man in het filmpje over het incident op 16 januari. Onder meer minister Slob van Onderwijs toonde medeleven met de onderwijsassistent.

Beroering

Landelijk ontstaat beroering als blijkt dat de school in Heemskerk Keeman op non-actief stelt. Sympathisanten beginnen een petitie, die vrijdagmorgen zo’n 10.000 keer is ondertekend. Vorige week liet de Stichting Voortgezet Onderwijs Kennemerland (SVOK), waar de school in Heemskerk onder valt, weten dat „het handelen tijdens het incident past niet bij het professioneel handelen dat wij voorstaan en dat geldt eveneens voor het gedrag van de leerlingen. Aan beide kanten is een grens overschreden.”

Woensdag meldde de SVOK dat Keeman na het incident werd „vrijgesteld van werkzaamheden om hem tot rust te laten komen. Keeman heeft de vrijstelling echter als een schorsing ervaren en als een gebrek aan vertrouwen. De directie van de school betreurt dat uiteraard en biedt excuses aan.”

Draaibank

Keeman, die tientallen jaren bij de politie werkte, werkte vanaf september vorig jaar als onderwijsassistent in dienst bij het Kennemer College. Aanvankelijk wilde hij daar tot komende zomer werken. Maar de afgelopen maanden besloot hij er eerder, zo rond deze tijd, een punt achter te zetten.

Keeman kwam van een koude kermis thuis, vertelde hij donderdag desgevraagd. „Ik kreeg geen positieve energie van het werk. Scholieren halen me nogal eens het bloed onder de nagels vandaan.” Als treiterkoppen bijvoorbeeld lopen te klooien met een op hoge toeren draaiende draaibank. „Dat is gevaarlijk. Dan kunnen tandwielen afbreken en stukken staal in het rond vliegen.”

Tot zijn verbazing wordt wangedrag van leerlingen naar zijn zeggen maar al te vaak getolereerd door de schoolleiding. „Scholieren worden vaak als prinsjes en prinsesjes gepamperd. Wat meer orde en tucht zou goed zijn. Regel is regel. Voor rood licht stop je. Een leerling komt naar school om wat te leren. Niet om voortdurend in discussie te gaan met leerkrachten. Ik waarschuw één keer, geen vier keer.” Het steekt hem dat hij nauwelijks „ruggensteun” ervaart van leidinggevenden. Al wil hij niet iedereen over een kam scheren. „Een hoop docenten probeert er het beste van te maken.”

Nee, Keeman pleit er niet voor dat docenten er maar op los slaan als scholieren lopen te klieren. „Kinderen moeten worden beschermd tegen mishandeling. Maar er is ook nog iets als noodweerexces. Ik accepteer niet dat een leerling een kruk tegen mij aangooit.”

Groot probleem is, stelt hij, dat vmbo’ers vaak ongeïnteresseerd zijn. „Het vmbo is een dumpplaats geworden voor leerlingen met problemen. Denk aan gestresste jongeren die chaos veroorzaken.”

Hij weet dat ergerniswekkend gedrag kan voortkomen uit frustratie of verdriet, bijvoorbeeld over een echtscheiding. „Toen ik een jongen van 14 apart nam, begon die te huilen. Ik hoor schrijnende verhalen, bijvoorbeeld over een kind uit een gebroken gezin dat werd ondergebracht bij een grootouder van in de tachtig. Maar kinderen die over hun problemen vertelden, waren juist niet de treiteraars.”

Hoe losgeslagen pubers tot de orde te roepen? De sleutel ligt bij ouders, benadrukt hij. „Zij hebben de verantwoordelijkheid voor hun kinderen. Ik vroeg scholieren wel eens: Speel je ’s avonds wel eens een bordspelletje met je vader? Wat blijkt: die kinderen zitten op hun slaapkamer tot laat te Netflixen of te gamen. De volgende morgen komen ze lijkwit op school.”