CDA lanceert actieplan kinderpardon op politiek gevoelig moment
Het is het goed recht van het CDA om een actieplan voor te stellen rond het kinderpardon, zelfs op een politiek gevoelig moment. Één element uit dat plan, het uitbreiden van de capaciteit van de Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND), verdient daarbij royale waardering. Bij gebrek aan menskracht kan de zorgvuldigheid van de veelal ingrijpende asielbeslissingen die de dienst moet nemen in het gedrang komen. Dat is zeer onwenselijk. Niemand is daarbij gebaat.
Politieke motieven speelden volgens CDA-Tweede Kamerlid Van Toorenburg bij het aanhangig maken van het asielplan geen doorslaggevende rol. De beweegredenen van de partij waren uitsluitend van inhoudelijke aard, zo beklemtoonde ze zaterdag.
Tenminste één van de door haar aangedragen motieven is inderdaad niet-politiek, maar juridisch: het Gnandi-arrest van het Europese Hof van Justitie van afgelopen zomer. Deze uitspraak lijkt te impliceren dat een asielzoeker nog geen actieve vertrekplicht heeft zolang zijn beroep tegen een afgewezen asielaanvraag nog niet is afgerond.
De IND kan een beroep op de pardonregeling dus niet afwijzen met als argument dat de aanvrager in die fase van de procedure onvoldoende aan zijn vertrek heeft meegewerkt.
Toch verklaart dat nog niet waarom het CDA ervoor koos zijn twijfels over de toepassing van het kinderpardon pas een half jaar na dit arrest alsnog publiekelijk en via het AD te uiten. Schriftelijke Kamervragen stellen, of wachten of de nationale rechter het nodig zou achten de IND te corrigeren in zijn uitleg van de pardonregeling had ook gekund.
Duidelijk is dat het kinderpardon dezer dagen weer voorwerp dreigt te worden van een politieke strijd, zonder het perspectief dat er snel wat verandert. Daarmee verbloemt de Tweede Kamer haar eigen onmacht om de asielketen goed te organiseren. Wie slechts zinspeelt op een mogelijke versoepeling wekt verwachtingen die, zeker op de korte termijn, lang niet altijd kunnen worden waargemaakt.
Dat het debat over de pardonregeling steeds weer oplaait, komt doordat te veel gezinnen te lang blijven hangen in zinloze procedures. Én omdat voorgaande kabinetten het haperende terugkeerbeleid behendig hebben afgewenteld op de lokale overheid. Die situatie proberen te veranderen, verdient nu hoge prioriteit. Dat vergt moed; van VVD, CDA, D66 en van de CU.
„Ik ben voor snel duidelijkheid geven”, merkte Kinderombudsvrouw Margrite Kalverboer zaterdag in de Volkskrant op. Haar oproep aan Den Haag: Denk eens na over de kwaliteit van de vertrekplannen en stel mensen beter in staat om in het land van herkomst een nieuwe start te maken. „Daarin kun je beter investeren dan in de hele industrie die we rond vluchtelingen hebben opgebouwd”, voegde ze eraan toe.
Als iemand van haar statuur zulke adviezen geeft, mag de coalitie best eens bij zichzelf te rade gaan.
