De ontmaskerde tunnel, die vanuit Zuid-Libanon tot ver in noordelijk Israël liep, zal vermoedelijk lang niet de enige zijn die door Hezbollah is gegraven onder de neutrale zone van de Blauwe Lijn, een door de Verenigde Naties vastgestelde demarcatielijn tussen Israël en Libanon. De onbestendigheid van het conflict staat hiermee weer prominent op de agenda.

Hoewel Israël de handen vol heeft aan de operaties bij de grens met Gaza en het bestrijden van de toenemende invloed van Hamas en radicaliserende Palestijnse groepen op de Westelijke Jordaanoever en in Oost-Jeruzalem, blijft het conflict met Syrië en Libanon in het noorden van het land dus ook de nodige alertheid vragen.

Tijdens persoonlijke observaties kwam de kwetsbaarheid van de noordgrens openbaar. Daar staat Israël er praktisch alleen voor. De tien meter hoge muur die de twee landen strikter van elkaar moet scheiden, is bijna voltooid. Maar wie uitkijkt vanaf de uiterst noordelijke kibboets Misgav Am, ziet dat Hezbollah op nog geen kilometer van de grens met wachtposten en huizen (!) een waar bolwerk tegen de Joodse staat optrekt.

Hoewel het laatste incident met dodelijke afloop door toedoen van een scherpschutter van Hezbollah uit 2011 dateert, zijn de bewoners altijd op hun hoede. Naar nu blijkt niet zonder reden. De bunkers waarin ze wonen, zullen niet afdoende zijn tegen de ambities en activiteiten die Hezbollah met financiële en militaire steun van het Iraanse regime ten uitvoer wil brengen.

De actie van het Israëlische leger onder de naam ”Noordelijk Schild” moet een einde maken aan deze agressie, door het opsporen en vernietigen van alle tunnels en nabijgelegen Hezbollah-posten.

De tunnels, door basaltsteen gegraven, zijn opvallend geavanceerd en bevatten naast ventilatiesystemen ook uitgebreide elektriciteits- en communicatievoorzieningen. Het ontdekken van de tunnel laat dan ook licht schijnen op de door Hezbollah uitgedachte aanvalsstrategie.

100.000 raketten

Wat de consequentie van het opsporen en vernietigen van de tunnels zal zijn, op zowel kortere als langere termijn, is maar zeer de vraag. Volgens experts zal Hezbollah het risico niet nemen om Israël actief aan te vallen, zolang de Libanese terreurorganisatie nog verwikkeld is in het conflict in Syrië.

Feit is wel dat de milities beter dan ooit getraind zijn voor een confrontatie, door de ervaring die in Syrië is opgedaan. Daarbij komen nog aanwijzingen dat Iran zeer actief geavanceerde wapens levert. Een recent rapport spreekt van naar schatting 100.000 raketten die klaarliggen om op Israël afgeschoten te worden. Daarnaast benut Hezbollah één op de vier huizen in het zuiden van Libanon als wachtpost of als wapenopslagplaats.

De oorsprong van Israëls conflict met Libanon ligt niet bij de Libanese bevolking zelf, maar bij de in 1948 naar dat land gevluchte Palestijnen. Zij werden door de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie (PLO) gerekruteerd om vanuit Zuid-Libanon te vechten tegen de in 1948 opgerichte staat Israël.

Na het gedwongen vertrek van de PLO uit het ”land van de ceders” nam de sjiitische Hezbollah de ”missie van verzet” (lees: naakte terreur) tegen Israël over. Dit met grootscheepse steun van de eveneens anti-Israëlische regimes in Syrië en Iran. We hebben persoonlijk ervaren dat Europese diplomaten in Beiroet hiervan volledig op de hoogte waren.

Vanuit dit oogpunt blijft het volstrekt onbegrijpelijk dat de Europese Unie Hezbollah nog steeds niet compleet op de lijst van terroristische organisaties heeft geplaatst. Dat heeft de EU wel gedaan met Hamas in de Gazastrook. Welke onthullingen zijn er nog meer nodig om Brussel tot een koerswijziging tegenover Beiroet te bewegen? Wat is de waarde van het Associatieverdrag tussen Libanon en de EU, wanneer Hezbollah door instructies van Teheran de politieke en militaire lakens in het land uitdeelt?

Rusland

Voor Israël blijft de veiligheid van zijn burgers en de soevereiniteit van zijn grenzen op de eerste plaats staan. Vandaar de consequente vernietiging van wapenleveranties en technologisch oorlogsmateriaal, zoals drones, op zowel Libanees als Syrisch grondgebied. Sinds juni drong Israël bij zulke acties circa 150 keer het Libanese luchtruim binnen. Navrant genoeg riep de secretaris-generaal van de VN, Antonio Guterres, Israël vervolgens op de Libanese landsgrenzen ook vanuit de lucht te respecteren. De laatste tunnelontwikkelingen tonen echter aan dat Israël zich vroegtijdig moet verdedigen.

Vooralsnog heeft naast de VS alleen Rusland toegezegd Israël bij te staan bij het bestrijden van de terreur in het noorden. Opmerkelijk, want Moskou trekt samen op met Teheran op het Syrische slagveld. Deze toezegging zal het Iraanse wantrouwen jegens Poetin stellig weer aanwakkeren. Waar blijven echter de EU en haar 28 lidstaten bij het bestrijden van de genocidale aspiraties van de Islamitische Republiek Iran en Hezbollah jegens de Joodse staat? Een urgente vraag, die tegelijk een regelrechte (aan)klacht inhoudt.

Bas Belder is vice-voorzitter Israëldelegatie Europees Parlement, Esther Grisnich is politiek adviseur Israël/Palestijnse gebieden.