JA

De meeste moslims zullen op de vraag of zij weten hoe het oordeel van God over hun leven uitvalt, antwoorden dat je dat als mens vooraf nooit kunt weten. Voor het gevoel van velen is het ook ongepast om dat te willen weten. Want als je dat zou weten, zou je een belangrijke prikkel missen om je aan de wetten van God te houden. Als Jezus voor onze zonden gestorven is en hen die in Hem geloven, verzekert van het eeuwige leven, waarom zou je je dan nog inspannen om God te dienen?

Bovendien botst het volgens moslims met de soevereiniteit van God. God is vrij en aan niemand verantwoording schuldig. Dat God Zich op voorhand aan ons zou verplichten onze zonden te vergeven, zou betekenen dat Hij op de grote oordeelsdag niet meer vrij zou zijn om te beslissen wat Hij wil. Een zekere angst voor het oordeel siert een vrome gelovige, en daarom zijn er ook verhalen over belangrijke moslimgeestelijken, inclusief de profeet Mohammed, dat zij op hun sterfbed bang waren voor het oordeel van God.

Hoewel veel moslims dus leren dat angst voor God bij het leven van een goede moslim hoort, raakt de boodschap van het Evangelie toch steeds weer harten van moslims. De boodschap dat onze verlorenheid zo diep zit dat God geen redenen in ons of in onze godsdienstigheid kan vinden om ons te redden, maar alleen in Hemzelf. Dat Hij in Christus gekomen is om het verlorene te zoeken en te redden. Wie Zijn stem hoort en gelooft, komt niet in de verdoemenis, maar is uit de dood overgegaan in het leven (Joh. 5:24).

Een moslim die uit Syrië naar ons land was gevlucht, vertelde twee jaar geleden bij zijn doop hoe hij aanvankelijk van plan was zijn leven op te offeren in de jihad, om God te bewegen zijn zonden te vergeven. Hij stelde het uit omdat de twijfel aan hem knaagde of dat offer wel genoeg zou zijn voor God. Toen hij het Evangelie leerde kennen, ontdekte hij dat Christus voor hem gestorven was. Wat een totale omkering van zaken was dat! Hij wist nu ook zeker dat dát genoeg was voor God.

NEE

Niet alle moslims raken onder de indruk van christenen die hun vertellen dat het christelijk geloof meer zekerheid biedt dan de islam. Behalve dat ze het soms ongepast vinden om in dit leven al zekerheid te willen hebben, leren sommigen ook dat je als goede moslim er uiteindelijk toch wel komt.

De soennitische hoofdstroom van de islamitische theologie meent dat ongehoorzaamheid de eeuwige redding van oprechte moslims niet serieus kan ondermijnen en dat ze uiteindelijk naar het paradijs zullen gaan. Omdat veelgodendom de enige onvergeeflijke zonde is en God zowel genadig als soeverein is, zullen alle moslims uiteindelijk toch in het paradijs komen. Ongehoorzame moslims moeten misschien wel eerst naar de hel, om daar te boeten voor hun zonden, tenzij God hun zonden vergeeft.

Eén van de 99 namen van God die moslims uit de Koran afleiden is: de Vergevende. Zijn rechtvaardigheid wordt overtroffen door Zijn genade en mildheid. Vergeven is voor God net zo gemakkelijk en natuurlijk als het voor mensen is om hun gewone werk te doen (Koran, soera 71:10). God heeft het alleenrecht om te vergeven, maar evenzeer geldt dat Hij wel moet vergeven om God te zijn. Moe’tazilitische theologen waren strenger en leerden ook een eeuwige straf voor moslims die te veel zonden hadden gedaan. Christenen kunnen er echter niet op rekenen dat alle moslims die ze ontmoeten, worstelen met onzekerheid over het oordeel van God over hun leven.

DUS

We moeten als christen oppassen dat we moslims niet de indruk geven dat we in Christus geloven omdat dat voor ons zo voordelig is. Misschien een vrijbrief om te zondigen of gebrek aan ontzag voor God, omdat alles om onszelf draait. De zekerheid van het christelijk geloof heeft te maken met de ernst van onze zonde, die scheiding maakt tussen God en ons. Alleen God Zelf kan die kloof overbruggen. En als Hij dat doet, doet Hij dat helemaal uit Zichzelf. Hij zoekt ons al voordat wij Hem zoeken. Hij is trouw aan Zijn beloften, die Hij gaf nog voordat wij Hem iets vroegen. Christelijk geloof is, als het goed is, overweldigd worden door Christus’ liefde in plaats van gericht te zijn op eigen voordeel.