De toeristengroepen bevinden zich meestal in hotels die gemakkelijk te vinden zijn. Nederlanders verblijven namelijk vaak in dezelfde accommodaties. Nederlandse touroperators hebben daar zakenrelaties mee. Het zijn niet de goedkoopste hotels in de stad, maar zeer zeker ook niet de duurste. Niet luxueus, maar degelijk, waar de gasten het naar hun zin hebben.

Als ik de persoon heb gevonden die mij heeft uitgenodigd, schudden we elkaar de hand. Vervolgens gaan we op zoek naar een zaaltje, al dan niet met assistentie van het personeel. Dan komen de gasten binnen. Soms zitten er bekende gezichten tussen, maar helaas, ik ben de namen vergeten. „Zes jaar geleden hebben we u nog horen spreken in Nederland”, zeggen ze dan. Meestal zetten we de stoelen in een kringvorm, zodat ik iedereen goed kan zien. De reisleider, vaak een predikant, kondigt mij aan.

De groepen kunnen bestaan uit ouderen of jongeren, toeristen of studenten die studieopdrachten verrichten. Bij toeristengroepen is het in de zomer geen wonder dat sommigen moeite hebben de ogen open te houden, hoe ik mijn best ook doe om boeiend te spreken. Ze zijn in een warm klimaat beland, het eten is anders en ze zitten al boordevol met informatie die ze overdag tijdens de rondreis door het land hebben opgedaan.

Ik vertel iets over ons leven in Israël. Dan geef ik wat achtergronden bij de actualiteit. Ik vertel bijvoorbeeld dat godsdienst in de samenleving en vaak ook in het persoonlijke leven van de mensen een belangrijke rol speelt. Al speelt geld ook hier een belangrijke rol.

De prominente rol van religie is ook herkenbaar in de landen om Israël heen, zoals in grote delen van de wereld. De Israëliërs zijn trots op hun religieuze identiteit. Vaak is snel aan iemands uiterlijk te zien of hij Joods, moslim of christen is. Christenen lopen vaak met een groot kruis om hun nek.

Daarnaast hebben we het vaak over het vredesproces. Dit onderwerp kunnen we de laatste paar jaar snel afhandelen, want er zijn geen vredesbesprekingen. Het wachten is op het vredesteam van de Amerikaanse president Donald Trump, dat straks een raamwerk voor een deal wil lanceren. Ook daarvan zijn de verwachtingen laag, omdat de Palestijnen het bij voorbaat al verworpen hebben. „Bij het vredesproces moeten in elk geval religieuze leiders betrokken worden”, zeg ik dan.

Vervolgens geef ik de luisteraars de kans vragen te stellen. Die zijn heel divers. Hoe groot is de invloed van organisaties die beide partijen bij elkaar willen brengen? Waar is het mogelijk stage te lopen? Hoe kunnen we op een eerlijke manier op de hoogte blijven van wat er zich in Israël afspeelt?

Wat me de laatste jaren opvalt bij de groepen waarvoor ik spreek is dat radicale „anti-Palestijnse” standpunten minder voorkomen. Dat is zeker het geval onder jongeren. Ik probeer de mensen mee te geven dat het conflict tussen Israël en de Palestijnen ingewikkeld is. Het is na een reis van hooguit een dag of tien onmogelijk te weten hoe het hier allemaal in elkaar steekt. Helaas, maar zo is het nu eenmaal.