Financiering geestelijk verzorgers al te lang houtje-touwtjewerk
Huisartsen ontmoeten in hun praktijk geregeld patiënten die worstelen met existentiële vragen als gevolg van bijvoorbeeld eenzaamheid. Lang niet altijd zijn zij te helpen met alleen het bieden van een luisterend oor. Het inschakelen van een andere deskundige is soms noodzakelijk.
Bij menig huisarts roept dat de vraag op: Hoe pak ik dit aan? Bij het Nederlands Verbond voor Psychologen, Psychotherapeuten en Agogen (NVPA) staan tientallen geestelijk verzorgers geregistreerd, maar zij worden pas bekostigd uit de zorgverzekeringswet als burgers zich daarvoor aanvullend hebben verzekerd. Anders geldt de regel: uit eigen zak betalen a.u.b.
Patiënten met een smalle beurs toch in aanmerking laten komen voor betaalbare geestelijke zorg vergt van huisartsen veel financiële creativiteit. Het is dan ook verheugend dat ChristenUnie, CDA en SGP, soms gesteund door de seculiere partijen in de Tweede Kamer, zich sterk willen maken voor de toegankelijkheid van geestelijk verzorgers. De financiering van hun werk aan thuiswonende patiënten is al veel te lang houtje-touwtjewerk.
Bij de start van het kabinet-Rutte III, deze week exact een jaar geleden, beloofden VVD, CDA, D66 en de ChristenUnie de toegang tot geestelijk verzorgers laagdrempeliger te maken. Tijdens het debat over de zorgbegroting voor 2019 stelden sommige Kamerleden vorige week de vraag welke vorderingen er tot dusver zijn gemaakt. Het antwoord luidde dat het plan van aanpak van zorgminister De Jonge inmiddels in de Tweede Kamer ligt. Een bedrag van 10 miljoen euro, door het kabinet voor 2018 opzijgelegd voor de geestelijke zorg, blijkt dit jaar echter niet meer te kunnen worden uitgegeven. Deze besteding kon niet meer op een rechtmatige manier in de zorgbegroting worden verwerkt. Daarmee is 2018 deels een verloren jaar.
Merkwaardig, want aan aansporingen ontbrak het De Jonge na drie door de Tweede Kamer aangenomen moties die hem opdroegen in actie te komen, niet. Natuurlijk is het bekend dat de VVD erop tegen is dat de geestelijke zorg wordt betaald uit publieke middelen. Maar toch, de belofte staat en stond in het regeerakkoord.
Gelukkig wil De Jonge alsnog de knip trekken voor de geestelijke zorg en er tot het eind van de kabinetsperiode 25 miljoen euro aan besteden. Dat is prachtig, al is deze subsidie-impuls voorlopig een eenmalige actie. Of de CDA-bewindsman bereid is voorbereidingen te treffen voor een structurele regeling met een levensduur die langer is dan die van dit kabinet is nog maar de vraag.
Die onduidelijkheid laat overigens onverlet dat de kerk niet voorbij mag gaan aan de geestelijke vragen in haar omgeving. Het is niet voor niets dat het bijstaan van naasten in hun nood in het Bijbelboek Jakobus een onderdeel van „de zuivere en onbevlekte godsdienst voor God en de Vader” wordt genoemd.
