Hamas maakt misrekening met nieuwe protesten
De Palestijnse Hamas zal vermoedelijk als geen ander de Israëlische media volgen. Dan zal de radicale beweging ook de waarschuwing van Benjamin Netanyahu van zondag niet zijn ontgaan. „Israël is heel dicht bij een andere vorm van actie en die zal zeer zware klappen omvatten”, was de boodschap van de premier. Hamas zou er vóór alles beter aan doen die woorden ter harte te nemen.
Het was een inmiddels vertrouwd gezicht, vrijdag. Ruim 20.000 Palestijnen hadden zich in het grensgebied tussen Israël en de Gazastrook verzameld. Opnieuw liepen de protesten ernstig uit de hand, met drie doden als gevolg.
Het was de zoveelste confrontatie tussen Palestijnse relschoppers en Israëlische ordetroepen. En als het aan Hamas ligt, zullen de protesten nog wel even doorgaan. In elk geval tot de Israëlische blokkade van de Gazastrook volledig is opgeheven.
Dat is een domme misrekening, en dat wéét Hamas. Niet voor niets houdt Israël het personen- en goederenverkeer van en naar de Gazastrook scherp in de gaten. De praktijk van de afgelopen jaren heeft geleerd dat de Palestijnse handelsbalans een ernstig overschot vertoont als het gaat om de import van oorlogstuig. Waar dat toe geleid heeft, weten de inwoners van de Joodse staat maar al te goed.
Desalniettemin gaan de protesten door – week in, week uit. En daar blijft het niet bij. De schade die Palestijnse vuurballonnen en explosieven hebben aangericht aan Israëlische akkers is inmiddels enorm. Ook vrijdag probeerden Palestijnse demonstranten weer door de grensversperring heen te breken, met alle gevolgen van dien. Israël kan –zoals overigens geen enkel ander land– niet werkeloos toezien als terroristen proberen zijn grondgebied binnen te dringen.
De protesten van afgelopen week zijn bovendien een dubbele misrekening van Hamas. De voorbije dagen heeft Israël tientallen tankwagens met brandstof, gefinancierd door Qatar, richting de Gazastrook doorgelaten. Die was onder andere broodnodig om de elektriciteitsvoorziening nog enigszins op peil te houden. Jeruzalem had gehoopt dat daarmee de spanningen van de afgelopen tijd enigszins konden worden verminderd.
Niets bleek echter minder waar. Hamas besloot de protesten in het grensgebied geen halt toe te roepen. Dat had de beweging gemakkelijk gekund, want er gebeurt weinig in de kuststrook zonder toestemming van Hamas.
In plaats daarvan stelt Hamas doelbewust het geduld van Israël opnieuw verder op de proef. En dat zou weleens de grootste misrekening kunnen blijken. Als Israël inderdaad besluit „zeer zware klappen” uit te delen, zou dat het einde van het Hamasbestuur over de Gazastrook kunnen betekenen. Daar hoeft geen Palestijn in Gaza rouwig om te zijn. Hoewel er vooralsnog geen deugdelijk alternatief voorhanden is.
