Column (ds. J. Belder): Staatsgevaarlijk
Lig ik onder het vergrootglas van de Binnenlandse Veiligheidsdienst vanwege jihadistische sympathieën? Vorige week schreef ik over de Tachtigjarige Oorlog naar aanleiding van een televisieserie van dit moment. Ik protesteerde tegen de wel erg simplistische weergave van moordende, rovende en verkrachtende geuzen en beeldenstormende protestanten in een interview met de producer.
Het pompeuze gemak waarmee protestanten van toen aan IS en taliban van nu werden gelinkt, ging me te ver. Diezelfde dag kwam het RD ook nog eens met een artikel over gereformeerden die doopvonten vernielden en met menselijke uitwerpselen besmeurden tijdens de Beeldenstorm. De munitie lag voor het oprapen voor de ”keybord warriors”, een uitdrukking die ik recent voor het eerst las. Vanaf het toetsenbord van pc of telefoon bestoken deze strijders iedere hun niet-welgevallige mening. Mijn vrouw dacht nog even aan trollen, ingezet door de omroep. Ook werden de Russen genoemd. Er schuifelt veel los volk rond op dat web.
Ter zake. Laten we ons wat meer inspannen om de geschiedenis te begrijpen en niet iedere huidige verklaring ervan als zoete koek slikken.
De zestiende eeuw stond immers bol van onrust, spanning, plundering en geweld. De welvaart was zeer ongelijkmatig verdeeld; velen waren straatarm. En dan was er nog de kerk met haar mallotige heiligenverering en het kloosterideaal dat op gespannen voet stond met de dagelijkse levenspraktijk van veel geestelijken. Er was dus een duidelijke voedingsbodem voor de opstand. De harde politiek van Filips II, het wrede optreden van Alva en diens zoon don Frederik werkten als olie op het vuur. Ik geloof niet zo hard in dat vrome vandalisme. Het waren eerder losbollen, die als hooligans tekeergingen in het stillen van hun woede tegen kerk en staat.
Ook nu zijn er dezelfde sentimenten. Groeiend onbehagen tegen Haagse en Brusselse regeerders. Bonusbankiers en vluchtelingen die alles gratis krijgen, moeten het ontgelden. Er is opnieuw een grote volkswoede tegen het kerkinstituut. Tegen prelaten die zich jarenlang aan misbruik van jongeren en kinderen bezondigden en probleemloos carrière konden maken. Het beeld van sjoemelende en sjacherende kerkdienaren staat als een huis.
In dat verband kan ik de waarschuwing op internet plaatsen, gericht tegen deze extreme theocraat. „Komt dat soort mensen aan de macht, dan is het gedaan met de vrijheid van meningsuiting”, aldus een verontruste ”keybord warrior”. Misschien pak ik mijn kans wel, nu er deze week een Kamerzetel beschikbaar komt door het plotselinge vertrek van een oudgediende.