Een paar kenmerken: gebruik van automatische wapens (kalasjnikovs), veel verschoten kogels (soms ogenschijnlijk in het wilde weg), vaak meer dan één schutter, schieten op de politie, gestolen vluchtauto’s die elders in brand worden gestoken, en afrekeningen uit wraak en om verraad. Ook zijn onschuldige personen slachtoffer geworden. Bij vergissing, maar ook uit wraak - eind maart werd de broer van een kroongetuige geliquideerd.

Het leek ooit overzichtelijk begonnen, met één bende, maar al snel viel de groep door ruzie om een partij verdwenen coke uit elkaar. De ene groep kwam onder leiding van Gwenette Martha (zelf in 2014 geliquideerd), de andere van Benaouf A. Na een moord in oktober 2012 kwam het geweld definitief op gang; ruim twee maanden later volgde een enorme schietpartij in de Staatsliedenbuurt, met twee doden.

Wat politie en justitie steeds meer zorgen baart: veel liquidaties vinden plaats in openbare ruimtes, zoals op een volle dansvloer in het Scheepvaartmuseum, op straat bij een shisha-café, een café in Paramaribo, op de weg in Krommenie. Eind 2014 volgt een nieuw dieptepunt in de oorlog: een vriendin van een beruchte crimineel wordt in Amstelveen voor de ogen van haar kinderen doodgeschoten. Een andere vrouw wordt kort daarop op haar balkon neergeschoten.

Inmiddels lijkt er geen sprake meer van overzichtelijke kampen maar van veel onderlinge conflicten, overlopers en voortdurend nieuwe vetes met nieuwe familieleden en kennissen, en overlap met andere bendes. Onderzoek naar de moorden verloopt vaak moeizaam, want ‘zwijgen is de norm’, stelde het Openbaar Ministerie al eerder. Overigens wordt er ook rekening mee gehouden dat de mocro-maffia verantwoordelijk is voor aanslagen, zoals die op het gebouw van De Telegraaf.