De Second Home Beurs in de Jaarbeurs in Utrecht opent vrijdag de deuren voor het publiek. De organisatie verwacht een recordaantal mensen die net als het echtpaar Van Dieren een tweede huis willen aanschaffen. Miljonair schijn je er niet voor te hoeven zijn. „Het is bereikbaarder dan je denkt”, zegt Tom van den Brink van de beursorganisatie. „Wel is het belangrijk om je vooraf goed te laten voorlichten.”

Dat is ook wat Anjo van Dieren-Verhoek adviseert aan mensen die overwegen een tweede woning te kopen in het buitenland. Zelf gingen zij en haar man bepaald niet over één nacht ijs toen ze in 2011 besloten hun spaargeld in een appartement in Zwitserland te steken.

„We hebben ons beslist niet laten leiden door de lage rente”, aldus Van Dieren. „Die was toen ook nog niet zo laag als nu het geval is. Waarom we die stap dan wel gezet hebben? We komen al sinds 1982 in Zwitserland voor vakantie. Een heerlijk en politiek stabiel land waar we, ook na 35 jaar, nog altijd stil worden van de wonderschone schepping. Het was onze wens om hier een tweede thuis te hebben. Voor onszelf en voor onze kinderen.”

Het echtpaar had al eens eerder met de gedachte gespeeld, maar ging ervan uit dat het financieel niet haalbaar was. Totdat ze zich gingen verdiepen in de materie. Spaargeld stond maar te staan en er was sprake van 100 procent overwaarde op de eigen woning.

Eigen middelen

De keuze viel op een achtpersoonsappartement in het Zuid-Zwitserse Fiesch. De woning is onderdeel van een complex met nog zeven woningen. Daar wonen Zwitsers in. „We kregen een tip dat een nog bijna nieuw appartement te koop kwam. Op vrijdag hebben we de makelaar gebeld, op dinsdag stonden we op de stoep en hebben het gekocht.”

Dit klinkt allemaal eenvoudig, maar toch zaten er nog wel wat haken en ogen aan, aldus Van Dieren. Zo moesten ze als buitenlanders 40 procent eigen middelen inzetten. De andere 60 procent werd gefinancierd door een lokale bank.

Nederlandse banken gaven namelijk niet thuis voor financiering. „Dat komt doordat Zwitserland geen EU-land is. Als je in Frankrijk of Italië een huis wilt kopen, is dat eenvoudiger.” Vanwege het spaargeld en een gunstige rente in Zwitserland kon het echtpaar toch de stap doen. Midden in de crisis.

„Ja, daar hebben we natuurlijk wel over nagedacht. Tegelijk, en dat klinkt misschien wat raar, heeft de crisis ons niet geraakt. We weten van andere mensen dat het ook anders kan, dus we zijn daar dankbaar voor. Als zelfstandig verpleegkundige hield ik voldoende werk en mijn man heeft een handelsonderneming in vloeren, juist voor mensen met een beperkt budget. Zijn zaak bleef ook goed lopen.”

En zo kwam het tweede huis er. Het echtpaar heeft er nog geen seconde spijt van. Bijkomende voordeel is dat de waarde van het huis ondertussen met ruim een ton is gestegen. De investering lijkt daardoor een prima rendement te geven.

Blij mee

Toch is dat volgens Van Dieren niet het belangrijkste. „Het is voor ons ook een tweede thuis. Toen de aankoop nog niet zo lang rond was, spraken we al over „naar huis gaan” als we daar waren.” Negatieve reacties –dat het bijvoorbeeld voor christenen niet verantwoord zou zijn om een tweede huis aan te schaffen– heeft ze nog nooit gehad. Althans niet rechtstreeks. „Mensen vragen weleens of we er trots op zijn. Dat is echter niet het geval. We zijn er wel blij mee.”

Voor mensen die ook een huis willen kopen in Zwitserland, heeft Van Dieren nog enkele adviezen. „Kijk goed of er op de woning een vergunning zit voor het verkopen aan buitenlanders. Er is maar een klein percentage huizen waar dat voor geldt. Die zijn overigens ook een stuk duurder.”

Ook moet je rekening houden met verschillende belastingtarieven. Van Dieren, die het appartement ook verhuurt, moet in Zwitserland inkomstenbelasting afdragen. „Dat moet aan de gemeente, aan het kanton en aan het land zelf. En zorg, als je gaat verhuren, voor een gastheer of -vrouw ter plaatse. Die is goud waard.”