Column: 2,5
Kinderen op school brengen. En weer ophalen. Pleisters plakken en tranen wegvegen. Feestjes organiseren. Opgegraven wormen bewonderen. Voorlezen. Kleding inkopen – de winter komt er weer aan, en help, wat zijn ze weer hard gegroeid. Klitten uitkammen. Wassen. Ruzies oplossen. Uren opruimen. Uren uitleggen. Uren opvoeden.
Een moeder is heel veel tijd kwijt. Toch? Dat vermoedde ook een levensmiddelenfabrikant in Amerika. Een onderzoek werd gestart. En de New York Post kopte de uitkomst: Het moederschap kost 2,5 keer zo veel tijd als een baan. Een moeder staat voor halfzeven op. Duikt er vaak na elven pas weer in. Dan nog de keertjes in de nacht om spenen te zoeken en natte bedden te verschonen. En zo telt een werkdag van een moeder al snel veertien uur. Reken uit voor de hele week. En wat blijkt? Een moeder maakt een gemiddelde werkweek van 98 uur. Meer dan 2,5 keer zo veel als een gemiddelde baan.
Ergens troost deze gedachte me. Als ik in m’n dagelijkse kloffie m’n man-in-pak uitzwaai naar zijn werk. En als ik hem weer gedag zeg als hij terugkomt van z’n vergadering inclusief lunch. Dan bedenk ik wat ik eigenlijk gedaan heb die dag. En dan verzacht de 2,5-gedachte dat leed iets.
Moedermoeheid is dan ook beter te begrijpen. En het wanneer-ben-ik-ooit-klaargevoel beter te verklaren.
Maar die gedachte steekt me ook. Vooral over dat woordje ”kost”. Het wekt een gevoel op van uren zweten en zwoegen en dat voor niks. En dan dat ”tijd kwijt zijn”? Zijn we eigenlijk wel tijd kwijt met het moederschap? Is dat verloren tijd? Is dit geen flauw onderzoek? Een appelsmetperenvergelijking? Het moederschap naast een baan zetten? Moeder zijn, dat is niet te vergelijken. Niet met een baan. Niet met werkweken. En het is al helemaal niet te vangen in urenaantallen.
Als je dan wilt weten wat het moederschap je kost? Het kost je je leven. Urenaantal? 168 uur per week. En wat het verdient? Geen rooie cent. Maar wel een lieve lach, een stoere puberknik, een vertrouwelijk gesprekje en vooral heel veel onvoorwaardelijke en levenslange liefde. Dat levert het op.
Moederschap is niet te tellen in uren. Wel te vangen in een kostbaar woordje midden in de nacht, ’s morgens vroeg of ’s avonds laat. Een woordje dat je soms ongeduldig maakt. Een woordje dat maakt dat je je hoofd soms onder de dekens wilt stoppen. En als je dat woordje wéér hoort? Als je net de wc-deur achter je sluit of juist boven aan de trap uithijgt? „Mama!” Dan roept niet alleen je kind van beneden. Maar roept er ook Iemand van boven.
Luister maar stil, mama. Dat levert zeker 2,5 keer zo veel op als welk uitbetaald loon dan ook. beeld Renate Bleijenberg-van Leeuwen
