Mpho Tutu is een dochter van de bekende Zuid-Afrikaanse aartsbisschop Desmond Tutu. Hij verdient en geniet groot respect. De overgang van een apartheids- naar een democratisch regime is mede aan hem te danken. Jarenlang heeft hij geprotesteerd dat het niet aanging om het getinte deel van de bevolking als tweederangsburgers te behandelen. Ook de wijze waarop Tutu en zijn medestanders in het reine zijn gekomen met de dragers van het apartheidsbewind dwong bewondering af. Tutu was voorzitter van de zogeheten Waarheidscommissie en die verdient alle lof.

De kwaliteiten van Desmonds dochter ken ik niet, maar graag wil ik haar een handje helpen door als onbezoldigd tekstschrijver op te treden. Ik kan haar verzekeren dat geen enkele aanwezige zal indutten. Hier gaan we:

„Beste aanwezigen, wat een eer dat ik bij de Wereldraad van Kerken te gast mag zijn. Waar ik het graag over wil hebben, is de huidige situatie in Zuid-Afrika. Ik heb het gevoel dat de Wereldraad de laatste 25 jaar aan enige bijziendheid lijdt en een aantal ingrijpende ontwikkelingen heeft gemist. U was wel van de partij om in zuidelijk Afrika guerrillabewegingen te helpen, maar het vervolg moet aan de altijd scherpe blik van de raad zijn ontgaan.

Ik zal u in korte trekken vertellen wat er van mijn land terecht is gekomen. Het wordt geregeerd door zakkenvullers, van wie ex-president Zuma de voornaamste was. De corruptie is werkelijk alomtegenwoordig. De openbare voorzieningen verkeren in een deplorabele staat. De levering van elektriciteit en water is niet langer gegarandeerd. Er is sprake van positieve discriminatie, die erop neerkomt dat zwarten bij banen voorrang hebben boven blanken, ongeacht hun capaciteiten. Het heeft in de praktijk funeste gevolgen. Dan denk ik verder nog aan de teloorgang van de rand, die vrijwel niets meer waard is, de dreigende onteigening van boerderijen, de om zich heen grijpende criminaliteit en de moorden op boeren (”plaasmoorden”), waardoor er een uittocht plaatsvindt en grond braak komt te liggen.

Ik zal het kort houden. Wereldraad, u was erbij maar keek er niet eens naar. Geen onrecht in de wereld ontging u, maar voor de ondergang van mijn land was u met blindheid geslagen. Wat mij betreft valt er niets te vieren vandaag. Bevrijd u eerst van uw oogkleppen en dan sal alles reg kom.”