Geen oplossing voor Gaza zolang Hamas Israël wil vernietigen
Het lijkt een patroon te worden. Iedere keer laait in de loop van de week het geweld op tussen de terroristen van Hamas in de Gazastrook en het Israëlische leger. En steeds worden hevige beschietingen over en weer gevolgd door een officieus staakt-het-vuren dat tot stand is gebracht door bemiddeling van Egypte. Eveneens lijkt het een patroon dat de gewelddadigheden in de loop van de tijd steeds heviger worden. Zo zijn er donderdag zelfs Hamasraketten neergekomen in de Israëlische woestijnstad Beersheva.
Het was in 2014 tijdens de oorlog tussen Hamas en Israël voor het laatst dat Hamasraketten zo diep in Israël landden. Ondertussen laten Gazanen regelmatig brandende vliegers los die brand veroorzaken in Israël. Westerse media melden het meestal niet, maar Israëlische boeren lijden grote schade door de branden. Er zijn zelfs brandweermannen uit de Verenigde Staten ingevlogen om te bekijken hoe de branden zo effectief mogelijk bestreden kunnen worden.
Het hoeft geen betoog dat Hamas de agressor is die met de lukraak afgeschoten raketten hoopt op die ene voltreffer die Israëlische inwoners van de dorpen dicht bij de grens met de Gazastrook dodelijk treft. Dat zo’n raket ook een kleuterschool kan raken, intereseert de terroristen niets. Sterker: ze hopen erop.
Afgelopen weken gonsde het in het gebied van geruchten dat er een langdurige wapenstilstand tussen Hamas en Israël ophanden zou zijn. Israël zou de blokkade van de Gazastrook aanmerkelijk verzachten en Hamas zou de beschietingen met raketten en het loslaten van brandende vliegers in het geheel staken. Vooral Egypte heeft, in samenwerking met VN-gezant Nickolay Mladenov, veel invloed op Hamas. Mladenov heeft ook in Israël geen slechte naam omdat hij niet aarzelt kritiek te hebben op de handelwijze van Hamas. Dat is voor VN-medewerkers helaas uitzonderlijk.
In Gaza wordt ondertussen gezegd dat Hamas de strijd tegen Israël nooit zal opgeven. In Israël klinken dezelfde geluiden, maar dan richting de terroristen van Hamas. In het Midden-Oosten heeft het echter zelden zin om te luisteren naar wat er gezegd wordt, maar is het verstandiger om te kijken naar wat er gedaan wordt. Daaruit blijkt dat ook Israël niet zit te wachten op een totale oorlog met Hamas. Het is bijna onvermijdelijk dat er dan ook grondtroepen worden ingezet, met alle risico’s van dien. Daarbij is het maar de vraag of het wel mogelijk is om zelfs met een massieve inzet van grondtroepen de dichtbevolkte Gazastrook te zuiveren van terroristen.
Israël maakt fouten en zeker niet iedere actie van dit land mag toegejuicht worden. Maar de kern van het conflict tussen Hamas en de Joodse staat blijft dat Hamas niet zal rusten voor de laatste Jood uit Israël is verdwenen. Het Westen laat zich in dat opzicht veel te gemakkelijk zand in de ogen strooien door het feit dat de terroristen van Hamas weten hoe ze hun underdogpositie in de media moeten uitbuiten.
