De wachtruimte is leeg. Achter de loketten zit niemand. Op het spoor staat geen trein. Het station van Simferopol, de hoofdstad van de autonome republiek de Krim, ligt er eenzaam bij. Drukker is het zo’n 100 meter verderop. Aan de Leninboulevard zijn minibusjes voor ongeveer tien personen net aangekomen uit de Oekraïense hoofdstad Kiev. Passagiers stappen uit en pakken hun koffer.

Internationale treinen rijden er niet tussen Kiev en Simferopol. Het is de wraak van Oekraïne op de Russische annexatie van de Krim in 2014. Door middel van een economische blokkade heeft Kiev deze treinverbinding afgeknepen. Een ader die de Krim voorheen voorzag van zuurstofrijk bloed. Toeristen, zakenmensen en goederen maakten deze reis en families en vrienden konden elkaar zo bezoeken.

Alternatief

De busjes dienen als alternatief. De nachtelijke rit gaat over hobbelige en slingerende wegen. Een reis van ongeveer twaalf uur, afhankelijk van de wachttijden bij de Oekraïense en de Russische grens. Zo’n 900 Oekraïense grivna (29 euro) kost een enkeltje. Een fiks bedrag voor student Vladimir Sjobe (21), die op weg is naar Simferopol voor een begrafenis. „Van dit geld kan ik een week leven”, vertelt hij met een slaperige blik tijdens een pauze onderweg.

Het Westen en Oekraïne hebben de Krim in de hoek gezet als een stout kind. Sinds de aansluiting van de Krim bij Rusland raakte het schiereiland geïsoleerd van de rest van de wereld. De Verenigde Staten en de Europese Unie erkennen niet dat de Krim deel uitmaakt van Rusland. Ze hebben strafmaatregelen aangekondigd voor westerse bedrijven die zakendoen met de Krim.

Verveeld

Ondernemingen kijken daarom wel uit om actief te zijn op het schiereiland. Dus spugen automaten op de Krim westerse bankpassen terug zonder uitgifte van geld. Buitenlandse luchtvaartmaatschappijen slaan het gloednieuwe vliegveld van Simferopol over. In de badplaats Jalta kijken verkopers van excursies verveeld voor zich uit. Buitenlandse cruiseschepen leggen niet aan in de haven.

De Krim heeft een hulplijn om aan het isolement te ontsnappen: Rusland. Sinds mei moet de Krimbrug bij Kertsj, naast een al bestaande pont, de nieuwe levensader vormen tussen het schiereiland en het Russische vasteland. De brug moet de Krim Russische toeristen bezorgen en zorgen voor economische ontwikkeling. Nu rijden er alleen nog personenauto’s overheen. In de toekomst ook treinen en vrachtwagens.

Rusland ploegt het schiereiland letterlijk om. In de bus van Simferopol naar Kertsj kijken passagiers met grote ogen naar de graafmachines en bouwvakkers die nieuwe wegen aanleggen. Alsof ze het voor het eerst zien, stoten twee vrouwen elkaar aan en wijzen naar een nieuw viaduct. Ook in andere windrichtingen wordt er gebouwd aan de infrastructuur.

„Onder Oekraïne was de Krim een doodlopende weg”, zegt Ilja Gennadijevitsj (35), directeur van een makelaarskantoor in Kertsj, achter zijn Applecomputer. „Door corruptie kwam er niets tot stand. Nu is er nieuwe energie. De veranderingen gaan razendsnel.”

Zijn kantoor heeft sinds 2014 de winst zien stijgen. Het nam meer personeel aan en de salarissen liggen eveneens hoger. „Russen uit de noordelijke koude streken zijn hier op zoek naar een huis”, verklaart Gennadijevitsj opgetogen.

Minder streng

Op de sancties vinden de Russen een antwoord. Krimbewoners kunnen dankzij gesubsidieerde vluchten goedkoop vliegen naar Moskou om van daaruit naar de rest van de wereld te reizen. Ze krijgen officieel geen visum voor de EU, maar de ene ambassade is daar minder streng in dan de andere. De Russen weten heel goed bij wie ze moeten aankloppen.

Daardoor heeft Tatjana Senjoesjkina (50) voor haar werk als hoogleraar naar de EU kunnen reizen, vertelt ze luchtig in de lobby van Hotel Moskou in Simferopol. „Officieel is er sprake van isolement, de facto niet. Mensen zijn sluw. Ze vinden voor elk probleem een manier om eruit te komen.”

Dit het tweede deel in een serie reportages vanuit de Krim. Woensdag deel 3.