Dat betekent niet dat zo’n topoverleg nutteloos is, integendeel. Intuïtie kan een uitstekende raadgever zijn en de geschiedenis leert dat succesvolle zakenlieden een goed instinct hebben. Wat je ook van Trump vindt, niemand kan ontkennen dat hij een succesvol zakenman was.

Ook het bezoek aan Poetin zal bij een deel van zijn aanhang in goede aarde vallen, vooral bij degenen die gesteld zijn op rust en geen gedoe willen. Dat heeft Trump bereikt, zei hij bij de persconferentie. Amerika, Rusland en de wereld zijn gebaat bij overleg en diplomatie, niet bij conflicten. En Poetin deed er een schepje bovenop: de Koude Oorlog is voorbij.

De echte waarde van een dergelijk topoverleg is te vaak te meten aan de onderwerpen die níét aan de orde kwamen. Zo is er niets gezegd over het neerhalen van vlucht MH17, niets over de annexatie van de Krim en niets over de handelsoorlog die de VS voeren met Europa en China.

De belangrijkste hete aardappel waar beide leiders zich kennelijk niet aan wilden branden, is die van de vermeende Russische inmenging in de Amerikaanse verkiezingen. Die kon moeilijk onbesproken blijven. Tot veler verbazing nam Trump hierbij afstand van zijn eigen veiligheidsdiensten, terwijl hij onvoorwaardelijk zijn vertrouwen gaf aan ex-KGB’er Poetin. Veel Amerikanen hebben dat ervaren als een klap in hun gezicht, sommigen spreken zelfs over hoogverraad. Ook zijn aanhangers wreven hun ogen uit. Trump probeerde dat later via Twitter weg te masseren, maar daarvoor was de verontwaardiging te groot.

Intuïtie kan je bedriegen. Het was te verwachten dat Poetin glashard zou ontkennen dat de Russen zich destijds bemoeiden met de Amerikaanse presidentsverkiezingen. Maar dat Trump hiertegen geen enkele weerstand bood, was ronduit onverstandig. Hij had juist deze top kunnen benutten om kritische vragen te stellen en daarmee zijn geloofwaardigheid in de VS te vergroten, bij tegenstanders en vrienden. Door vanuit Moskou het werk van aanklager Mueller af te doen als heksenjacht, versterkt hij –terecht of onterecht– de indruk dat hij zijn eigen straatje schoon wil vegen.

Het rondje Europa van Trump laat, zacht uitgedrukt, een verwarrende indruk achter. Een president die eerst Europese landen treft met handelsmaatregelen, daarna Europese leiders bij een NAVO-top tegen zich in het harnas jaagt, dan over de Britse premier May zegt dat er beter een ander op haar stoel had kunnen zitten, en ten slotte op schoot gaat zitten bij Poetin. Europa moet zich serieus afvragen in hoeverre het nog kan rekenen op onvoorwaardelijke steun van de VS.

Hoofdredactie