Het licht verdeelde zich als vlammetjes over de apostelen. Dezen verdeelden het licht via hun tongen weer over Joden en jodengenoten van verschillende nationaliteiten: Egyptenaren, Arabieren, Irakezen, Iraniërs, Turken etc. Ze vormden de vertegenwoordigers van ‘alle volken die onder de hemel zijn’. Tongen als van vuur voor talen en volken uit alle windstreken van de aarde.

Wie met Pinksteren niet tussen de mensenmassa staat, maar afstand neemt, kan het kosmische aspect in dit gebeuren moeilijk ontgaan. Zoals het licht zich verspreidde over die verschillende nationaliteiten, zo zal in elk land de fakkel van het Woord worden gepland. Het licht dat alleen scheen voor het volk Israël, wordt verdeeld. Pinksteren is de start van de zegemars van Koning Jezus. Hij heeft de satan gebonden en rooft nu een voor een Zijn vaten terug (Matth. 12:29). De koninkrijken van de wereld waren niet los te verkrijgen door even de satan te aanbidden, maar alleen door als Knecht des Heeren God tot het uiterste te dienen (Matth. 4:10).

Als je in de tijd van het Oude Testament van grote hoogte naar de wereld keek, zag je niets dan duisternis. De satan had zich alle landen en volken toegeëigend. Doordat hij toegang had tot het hart en de gedachten van mensen, kon hij heersen over koninkrijken. Hij was de overste van deze wereld. Ter vervanging van de ware God trad hij niet zelf naar voren, maar stelde hij nepgoden aan. Er was nog één streepje licht: het volk Israël. Maar vlak voor de komst van de Heere Jezus was dat licht bijna uitgedoofd. Toen kwam Jezus Christus.

Er was –heel bijzonder– iemand die het zag: Simeon. Dit Kind was een Licht tot verlichting voor de heidenen. De sterke werd gebonden. Satan viel als een bliksem uit de hemel. Dat Christus door de Geest duivelen uitwierp, was het signaal voor een ”regime change”. Het Koninkrijk van God was in aantocht (Matth. 12:28). De verheerlijking van Christus betekende het einde van de overste dezer wereld. Hij werd buitengeworpen (Joh. 12:31), uit de hemelse gewesten verdreven (Openb. 12:7 en verder), publiek te schande gezet (Kol. 2:15).

Vanaf dan mislukken de pogingen van de satan om volken in bedwang te houden. Vervolgingen leiden tot uitbreiding en zuivering van de kerk. Ongewild breekt het geweld van IS de grip van islam op haar aanhangers en komt er in het Midden-Oosten honger naar het Woord. In Siberië vlucht na jarenlang missiewerk het volk van de Nentsen tot de Banier der volken. In het noorden van China waait de wind van de Geest, en vervolgt Gods Woord op voor ons onbegrijpelijke wijze haar weg, om volken te bekeren van duisternis tot het licht, en van de macht van de satan tot God (Hand. 26:18).

Pinksteren is het feest van de Geest, maar niet minder van Koning Jezus. We waren er niet bij. Wij hebben de lichtjes niet gezien op de hoofden. Maar we zien veel meer. We zien voor onze ogen wat Johannes al aanschouwde en getuigde, namelijk, dat de Vader Zijn Zoon gezonden heeft tot een Zaligmaker der wereld (1 Joh. 4:14). Op het moment dat alle natiën weer aan Zijn voeten teruggebracht zijn, komt de Koning tenslotte terug bij Zijn volk Israël. Ook dit zag de geestelijk begaafde Simeon: dit Kind is niet alleen een Licht tot verlichting der heidenen, maar ook tot heerlijkheid van het volk Israël.

De wederkomst kan niet meer ver weg zijn. De fakkels als van vuur zijn inmiddels geplant onder vrijwel alle volken. Per land blijft de fakkel niet langer branden dan nodig. Als de uitverkorenen verzameld zijn, is het doel bereikt. Zo gezien is het hoopvol dat in vele kerken van ons land dit weekend het pinksterevangelie zal klinken. Kom Schepper, Geest. Verheug ons door Uw geweldige wind.

Reageren? welbeschouwd@refdag.nl