Antidumpmaatregel nekt gieren
Het aantal vale gieren zou de afgelopen tien jaar in Spanje sterk zijn afgenomen door de introductie van Europese wetgeving die het dumpen van kadavers verbiedt. Zes jaar geleden, na de uitbraak van de gekkekoeienziekte, zag ik in Extremadura inderdaad slechts af en toe een gier. Nu zweven ze in grote groepen boven de heuvels en ”dehesa’s” en zelfs boven snelwegen. Niks achteruitgang, Gyps fulvus is terug.
Discussies tussen overheid en natuurbeschermingsorganisaties liepen de afgelopen jaren hoog op, zo blijkt na enig googelen. Misschien zijn schapenboeren intussen vrijgesteld van de antidumpmaatregel, nadat gieren uitweken naar vuilnisbelten of zelf in de aanval gingen om een schaap te doden. Je moet als aaseter immers wel wat te dineren hebben.
Nu zie je in het uitgestrekte steppegebied gelukkig weer hier en daar een dood schaap – hopelijk bezweken na een vrij en gelukkig bestaan tussen gras en klavers. En aan weerszijden van zo’n kadaver: vale gieren. Gevederde vuilnismannen met een chic bontkraagje zijn het. Ze besparen ons kosten voor het verbranden van kadavers en ruimen de velden op.
Vaak zitten ze te ver weg voor een goede foto, maar soms zit de majestueuze vogel ineens wel dichtbij. Denk bij het bekijken van de foto ook aan zingende grauwe gorzen en snuif de geur van lavendel op.
