We hebben lang getwijfeld of we een bijdrage moesten leveren aan de (interne) discussie over de principiële koers van de SGP. De doorslag gaf voor ons de opmerkelijke inbreng van de directeur van het Wetenschappelijk Instituut van de SGP in de afgelopen week, drs. J. A. Schippers. Het artikel in Trouw waarin hij leek te suggereren dat de SGP moet toewerken naar een situatie waarin een vijfde van de vertegenwoordigers bestaat uit vrouwen, bleek door de desbetreffende journalist te zijn aangedikt. Op 24 april spijkerde Schippers echter honderd stellingen op de deur van de Grote Kerk in Dordrecht. Daarin werd onder meer gesteld dat het oude vrouwenstandpunt bestreden moet worden als een dwaling. Deze stellingen gingen gepaard met een oproep tot interne discussie. Deze gelegenheid grijpen wij nu aan om onszelf en onze collega’s te herinneren aan de wortels van de SGP.

Actuele ontwikkelingen

Honderd jaar na de oprichting van de SGP blijken de woorden van ds. G. H. Kersten, op wiens schouders onze partij staat, verrassend actueel. Op de partijdag van 1930 zei hij: „We mogen ons niet ontveinzen, dat de uitbouw der Partij zijn bezwaren met zich mede brengt. Jagen naar een sterken groei zou op zichzelf ernstige handhaving der beginselen en daarmede geheel de partij in gevaar kunnen brengen. Want toch indien onder ons, wat de Heere genadiglijk verhoede, de aloude beginselen verflauwen, wordt het recht van ons bestaan in diezelfde mate aangetast.”

De SGP is opgericht om de beginselen van Gods Woord onvervalst en onverbloemd uit te dragen in de Nederlandse volksvertegenwoordigingen. Kernpunten in de beginperiode waren de bezwaren tegen het verzekeringswezen, tegen verplichte vaccinatieprogramma’s en tegen het vrouwenkiesrecht. Daarnaast was een van de wezenlijkste verschillen met de ARP de principiële keuze om artikel 36 van de Nederlandse Geloofsbelijdenis onverkort te handhaven.

Wij zijn zelf actief binnen de partij en zien dat eigenlijk alle collega’s oprecht proberen de beginselen van Gods Woord uit te dragen in de verschillende bestuurslagen. Uit ervaring weten we dat dit een moeilijke taak is. Steeds bestaat het gevaar dat we meegesleept worden met de politieke waan van de dag. Juist daarom moet honderd jaar na die bewuste dag in 1918 de vraag onder ogen gezien worden of we nog wel op de lijn zitten waarop we zijn begonnen.

Verzekeringen en vaccinaties zijn breed geaccepteerd in de reformatorische gezindte. De discussie over vrouwenkiesrecht lijkt voor de meeste (jonge) SGP’ers een gepasseerd station. Nog onlangs werd er in een bundel van het Wetenschappelijk Instituut openlijk voor gepleit om in voorkomende gevallen voor de komst van een moskee te stemmen. Zijn we met al die ontwikkelingen niet heel ver afgedwaald van de basis van de partij?

Basisovertuigingen

Het gaat ons niet zozeer om de concrete stappen die we zien. Standpunten uit het verleden zijn niet per definitie beter dan nieuwere inzichten. Het gaat ons om de onderliggende beweging.

We zien in onze gezindte steeds meer wereldgelijkvormigheid. Niet alleen in uiterlijk, maar vooral ook in het denken. Leeft het besef nog dat we op reis zijn, dat we pelgrim zijn? Geloven wij echt dat het Woord van God absolute zeggenschap heeft over ons leven en over heel de maatschappij? Dat de boodschap van heil die we koesteren van onschatbare waarde is? Beseffen we dat we alleen welvaren als we ons lot en leven mogen leren leggen in Gods hand? Hebben we het wezenlijke verschil tussen man en vrouw (een scheppingsordening!) nog scherp? Leeft het beginsel dat we God meer gehoorzaam moeten zijn dan de mensen?

We doen tijdens dit jubileumjaar veel beter wanneer we stilstaan bij deze wezenlijke kernvragen, en de oude beginselen afstoffen en oppoetsen, dan wanneer we opnieuw een grote stap zetten bij onze beginselen vandaan. We moeten niet meegaan met de seculariserende trend van de samenleving, maar we moeten ook niet druk willen zijn met het in stand houden van een lege huls of zuil. Beter is het als we gaan voor de verdiepende inhoud, zoals we dat ook in het politieke handwerk gewoon zijn te doen.

Daarom stellen we onze collega-SGP-vertegenwoordigers voor de zomervakantie te gebruiken om ons te laten voeden en mogelijk ook te laten bijsturen door de politieke bijdragen van de eerste SGP-vertegenwoordigers. Laten we die bij het licht van de Bijbel lezen, herlezen en op ons in laten werken.

Strijd

Laten we ons niet verliezen in polariserende discussies, maar gezamenlijk terugkeren tot de wortels van onze partij. Daarbij hebben we iedereen nodig, ook de mensen die de partij al half de rug hebben toegekeerd, ook de mensen die vanuit hun makkelijke stoel op de verwatering binnen de SGP mopperen. Laten we juist in die breedte elkaar vasthouden en scherp houden. Een goede vriend is iemand die je af en toe ook de waarheid vertelt.

Honderd jaar geleden zei ds. Kersten: „Wij klagen, klagen veel, maar niet als een levend mens dat over de zonde klaagt. Zie, zo was er nog wel enige opmerking onder ons. (…) Maar wij trokken niet uit tot de strijd.” Die woorden hebben ons nog steeds veel te zeggen.

De auteurs zijn respectievelijk commissielid en fractieondersteuner van een provinciale (en lokale) SGP-fractie. Ze schrijven dit stuk op persoonlijke titel