Van je familie moet je het maar hebben. Toch geeft deze reactie ten diepste wel weer hoe mijn verhouding met geld en budgetteren is. Niet altijd even goed. Zelf geef ik de schuld aan mijn diepgewortelde haat jegens alles wat met wiskunde te maken heeft. Na mijn eindexamen op de middelbare school heb ik mijn koelkast van een rekenmachine meteen de deur uitgedaan en bedacht ik opgelucht dat ik nu nooit meer iets met cijfers hoefde te doen. Helaas, de realiteit haalde me in. Sinds mijn 21e woon ik op mezelf en ik had al snel door dat zelfstandigheid duur is. Want waar kwam die afschrijving opeens vandaan? En hoe is het mogelijk dat ik zo veel gemeentebelasting moet betalen?

Inmiddels ben ik 27 jaar, verdien ik goed en heb ik alle kosten wel zo’n beetje op een rijtje. Maar… dat budgetteren blijft een vak apart. Ik geef snel en gemakkelijk geld uit –al helemaal sinds ik mijn bankzaken via de telefoon beheer– en aan het eind van de maand denk ik regelmatig: hmm, waar is mijn geld gebleven? Een beetje bewustwording kan ik wel gebruiken. Ik neem mezelf voor om niet bewust op mijn uitgaven te letten (net als normaal dus), zodat het kasboek voor dit artikel een zo realistisch mogelijk beeld geeft na drie weken. Tijd om de uitdaging aan te gaan.

Sushi

Na een paar weken uitgaven bijhouden tel ik de bedragen op. In totaal heb ik 658 euro en 84 cent uitgegeven (buiten de vaste lasten om). Dat valt me nog best mee. Natuurlijk: het kan zuiniger. Maar het was een drukke, sociale maand en na het zoveelste appje met het voorstel om ergens iets te gaan drinken betrapte ik mezelf op de gedachte: laat ik maar nee zeggen, dit is niet goed voor het kasdagboek…

Grootste kostenposten: boodschappen en benzine. Ik schrik vooral van de hoeveelheid bezoekjes aan de supermarkt. Normaal maak ik op zaterdag een weekmenu. Ik plan dan ongeveer wat ik welke dag ga eten, waarbij ik rekening houd met dagen waarop ik laat thuis ben en geen tijd meer heb om te koken. Maar deze weken loopt het weekmenu nogal in de soep. Ik heb het druk en ben in de weekenden ook veel weg, waardoor mijn vaste boodschappenmoment op zaterdag wegvalt. Het is te zien aan de uitgaven: dan weer 4,69 euro bij de Appie, dan weer 6,42… Allemaal voor losse maaltijden. Of voor diepvriespizza met een blikje cola en ijs als toetje.

Ik bestel ook een keer sushi bij thuisbezorgd.nl, ter waarde van maar liefst 24 euro. Tijd voor een bekentenis: thuisbezorgd.nl is de ideale uitvinding wat mij betreft. Ik houd niet zo van koken. Ik zie het meer als een noodzakelijk kwaad, het proces dat je moet doorlopen om lekker eten te krijgen. Hoe fijn is het dan als je af en toe eten aan de deur kunt laten bezorgen?

Opgevoerde grasmaaier

Ook mijn vaste tankstation heeft deze weken een goede klant aan mij. Voor mijn werk ben ik veel op pad. Dan heb ik weer een interview in Waddinxveen, dan een afspraak in Rotterdam. Deze maand is het wel heel bont: zo staat er onder andere een retourtocht Soest-Groningen op het programma. Dat tikt lekker aan. Gelukkig heb ik een zuinige auto: een Fiat 500 met een tweecilindermotor („Net een opgevoerde grasmaaier”, aldus mijn geliefde neef Alwin). Toch ben ik alsnog bijna 170 euro aan brandstof kwijt. Voor mij is dat veel in drie weken. Uiteraard geeft het RD netjes een reiskostenvergoeding, maar die ontvang ik pas een maand later.

Het IKEA-effect

Qua grote uitgaven valt het gelukkig mee. Halverwege april ga ik met mijn moeder naar de IKEA. Altijd gevaarlijk, wegens het alom gevreesde IKEA-effect. Je komt daar negen van de tien keer uit met meer spullen dan je nodig hebt. Deze keer ga ik om dingen te kopen voor mijn balkon. Dat is al jaren een trieste bedoening met twee plastic tuinstoelen en een oude plantenbak met onkruid, en ik wil er dit jaar echt iets gezelligs van maken. Het begint al goed, want de plantenstandaard die ik wil hebben ze niet meer op voorraad. Gelukkig spot ik daarna een bistrosetje met een tafel en twee stoelen. Rode kussens erbij en hup… klaar. Niet dus. Mijn moeder komt aan met twee neprozen („voor in die glazen vaasjes op je kast”), de minicactussen zijn in de aanbieding en die waxinelichten daarginds zijn ook wel erg leuk. Gelukkig is de bistroset goedkoper dan verwacht, waardoor het totaalbedrag reuze meevalt.

Het meeste geld gaat deze maand naar een nieuwe voorraad contactlenzen. Voor een halfjaar lenzen leg ik 150 euro neer bij de opticien. Gelukkig zie je dit niet zo drastisch terug in het kasboek: de verzekering vergoedt per jaar 115 euro voor mijn slechte ogen. Deze keer kan ik daar mooi gebruik van maken en hoef ik maar 35 euro te betalen. En de 120 euro die ik aan kleding heb besteld bij mijn favoriete webshop? Daar is de rekening nog niet van binnen, dus die hoef ik van mezelf niet in het kasboek mee te nemen.

Wat ik heb geleerd van drie weken uitgaven bijhouden? Dat ik nu snap waarom er niet meer op mijn spaarrekening staat. Maar zonder gekheid: ik kan best wat zuiniger aan doen en meer sparen. Al zal het lastig worden: volgende maand heb ik dringend nieuwe zomerkleding nodig…

serie Koopdagboek

Waar gaat ons geld aan op? RD-redacteuren houden gedurende de eerste drie weken van de maand hun aankopen bij die ze doen buiten hun vaste lasten om. Dit resulteert in een koopdagboek op elke laatste zaterdag van de maand op deze pagina. Vandaag deel 4: het huishouden van redacteur binnenland Aline de Bruin (27, woont alleen).

Handig: even betalen via Tikkie

Betalingen tussen consumenten onderling worden vaker met de smartphone gedaan, blijkt uit een gezamenlijk onderzoek van Betaalvereniging Nederland en De Nederlandsche Bank (DNB). In totaal werd er vorig jaar voor zo’n 20 miljard euro aan onderlinge betalingen gedaan in 800 miljoen transacties. Bij 22 procent van die transacties werd er gebruikgemaakt van een elektronische betalingswijze. Dat is niet alleen per smartphone, maar kan ook internetbankieren op de computer zijn. Apps voor mobiel bankieren, iDeal en apps zoals Tikkie, waarmee een betaalverzoek kan worden gestuurd naar een bekende, worden steeds belangrijker. Vooral jongeren gebruiken deze methodes vaak om elkaar te betalen. Uit het onderzoek bleek ook dat cash nog bij 72 procent van de onderlinge betalingen wordt gebruikt.