Zo’n 160 aankomende leerkrachten zitten voor hem in de kapel van een voormalig kapucijnenklooster in het Brabantse Biezenmortel. „Zeg maar Arie”, lacht de minister als een studente vraagt hoe ze „meneer Slob” moet aanspreken. Hij was donderdagmiddag te gast op de afscheidsweek van de vierdejaarsstudenten. Op het programma staat een gesprek over het lerarentekort, de werkdruk in het onderwijs en het docentensalaris.

Over dat laatste lijken de Driestarstudenten zich niet zo druk te maken als de stakende meesters en juffen op het Malieveld. Een grote meerderheid stemt in met de stelling ”Ik ben tevreden met mijn toekomstige salaris als ik kijk naar mijn opleidingsniveau”. „Hé, wat is dat nou?!” roept een verontwaardigde student vanuit de zaal. De minister lacht breed.

Staken

Toch sturen de pabo’ers de ChristenUniebewindsman niet naar zijn ministerie met de boodschap dat het allemaal wel goed zit: zeker driekwart vindt de werkdruk die zij nu als leerkracht ervaren op de lange termijn onhoudbaar. En bijna iedereen meent dat ouders en leerlingen het gezag van de leraar ondermijnen.

Na de stellingen staat Slob een ondervraging over de werkdruk te wachten. Een pittig protest verwacht hij niet: „Jullie staken toch niet.” Gelach klinkt. „Ik heb 700 miljoen voor het basisonderwijs”, legt de minister uit. „Daarvan is 400 miljoen voor werkdrukverlaging en 270 miljoen voor salarisverhoging. De mensen achter ”PO in actie” willen meer geld, maar dat heb ik gewoon niet.”

Of de minister een verband ziet tussen de invoering van het passend onderwijs en de toegenomen werkdruk? Het heeft er wel mee te maken, denkt Slob. „Al is dat niet het enige. Leerlingen die anders niet op het speciaal onderwijs hadden gezeten, hebben soms ook extra zorg nodig.”

Identiteit waarmaken

„Wanneer is de overheid eigenlijk tevreden?” wil een studente weten. Slob wijst op de kerndoelen. „Ik hoor nogal eens dat scholen zeggen: Het moet van de inspectie. Hoezo dan? Vaak moet er minder dan gedacht wordt. Scholen hoeven echt niet alle toetsen af te nemen bijvoorbeeld.” Wel is de minister er –na het rapport van de onderwijsinspectie woensdag– extra van doordrongen dat het bordje van leerkrachten te vol is. Hij wijst de pabo’ers op voorstellen vanuit het veld voor een nieuw leerplan. „Als je een beetje professioneel bent, dan volg je dit.”

Wat de minister kan doen voor de identiteit van scholen, vraagt een volgende. De vrijheid van onderwijs is vastgelegd in het regeerakkoord, reageert Slob. Hij legt de vraag terug: „Ik kan me daar heel hard voor maken, maar het is aan het onderwijs zelf om invulling te geven aan de identiteit. Als scholen er zelf een zooitje van maken en hun identiteit uit het logo op de muur bínnen de schoolmuren niet waarmaken, dan is het daar snel mee gedaan. Dat staat of valt ook met wat er in de school gebeurt.”

Hij roept de toekomstige juffen en meesters op daar serieus mee bezig te zijn: „In wie je bent, hoe je in het leven staat en hoe je naar de kinderen kijkt.”

Ambassadeurs

Ook bij oplossingen voor het lerarentekort wijst hij op de verantwoordelijkheid van de studenten. „Het helpt als er veel ambassadeurs voor het onderwijs zijn. Dat kunnen jullie ook met 160 man. Spreek positief over het onderwijs.”

Een van de heren wijst op de werkdruk van lio-stagiairs. Kan de minister geen vergoeding voor hen regelen? Opnieuw kaatst Slob de bal terug: „Ga met de school praten. Als ze jou een kans willen geven maar geen geld hebben om je te betalen, is de keuze aan jou.” Ter bemoediging: „Je bent enorm assertief, want je durft het mij ook te vragen.”

Voor hij terugkeert naar Den Haag zingen de studenten „Arie” nog toe met de woorden uit een cantate van Bach: „Beweis dein Macht, Herr Jesu Christ/ Der du Herr aller Herren bist Beschirm dein arme Christenheit / Dass sie dich lob in Ewigkeit.”

Hoewel de praktijk in de klas soms weerbarstig is, heeft de bewindsman de toekomstige leerkrachten met beide benen op de grond gezet, zegt een groepje pabostudentes na afloop. „Veel leraren klagen over geld, maar nu zie je dat mensen in de politiek zich ook ondersteboven werken. Niet alleen wij, ook hij is ermee bezig”, reageert Annemiek Huijser.

„Ik had het idee dat hij met zijn hart sprak”, vult Tieneke van der Bas aan. „Gaaf om te horen dat hij elke maandag wel bij drie of vier scholen op werkbezoek gaat. Dat mag je ook wel verwachten van een minister, maar ik had gedacht dat hij per maand maar die of vier scholen zou bezoeken.”