Intrigerend zijn in dit opzicht PVV en FVD. Veel christelijke kiezers zijn geneigd deze partijen het voordeel van de twijfel te geven. „Oké”, redeneert men, „we hebben hier dan wel niet te maken met partijen die zich christelijk nóémen, maar hun basale gedachtegoed en met name hun opkomen voor de westerse, in oorsprong christelijke beschaving, maakt hen wel zeer prijzenswaardig. Als ik door omstandigheden niet op een christelijke partij kon stemmen, dan gaf ik zonder aarzeling steun aan Wilders of Baudet.”

Die gedachtegang is begrijpelijk. Hoe heldhaftig en sympathiek klonk het niet toen Baudet vorig jaar in de NRC zei: „Er is een knak gekomen in het grote beschavingsproject van het Westen; de destructie van de afgelopen honderd jaar. Maar ík sta in de traditie van de drieduizend jaar daarvóór. De tijd van Homerus tot James Joyce, van Odyssee tot Ulysses. Die wil ik behouden, beschermen.”

En toch, toch kun je hier als Bijbelgetrouw christen weinig tot niets mee. Toegegeven, de westerse beschaving is een bijzondere. En grote cultuuruitingen als die van Beethoven en Bach, van Da Vinci en Rembrandt, van Shakespeare en Goethe mogen we koesteren en hoeven we ons door modernisme en postmodernisme niet te laten ontnemen.

Maar dat is iets anders dan ons de complete westerse cultuur toe te eigenen en die ongedifferentieerd te willen verdedigen tegen progressieve of islamistische krachten. Zo’n opstelling is op Bijbelse gronden onhoudbaar. Stonden de eerste christenen niet uiterst afwijzend tegenover het heidendom van Grieken en Romeinen, of zich dat nu uitte in perversiteiten en hedonisme of in intellectueel hoogstaande kunst en proza? Wat heeft het christendom met Epicurus, Machiavelli of Nietzsche?

Om deze en diverse anderen redenen valt evenmin in te zien wat christelijke kiezers met Wilders of Baudet zouden moeten of kunnen. Als puntje bij paaltje komt, maken deze politici in de praktijk regelmatig keuzes die gebaseerd zijn op juist die elementen uit de westerse cultuur die niet of antichristelijk zijn, zoals –om maar één punt te noemen– bij het homohuwelijk. Ze pakken uit die brede hoofdstroom van onze ‘beschaving’ niet zelden net het verkeerde.

Dat maakt de vraag prangend of de keuze van sommige Bijbelgetrouwe christenen voor PVV of FVD, zelfs als ”next best”-keuze, eigenlijk wel verantwoord is.

Hoofdredactie