In Bangladesh is Trans World Radio (TWR) sinds kort van start gegaan onder de naam Trans World Reach Bangladesh. De naam illustreert dat het uitzenden van radioprogramma’s waarin op een directe wijze wordt geëvangeliseerd, niet mogelijk is. Dat heeft er alles mee te maken dat Bangladesh voor 90 procent uit moslims bestaat.

De nadruk in de programma’s ligt op systematisch Bijbelonderwijs, onder het motto van ”Door de Bijbel” in het Bengali, zegt Joel Bapary. Hij is fulltimecoördinator van TWR-Azië. De organisatie werkt in Bangladesh samen met zes lokale kerkpartners. „We starten met het evangelie van Lukas”, zegt Bapary. „De lokale kerk vormt een groep van acht tot maximaal tien personen die we een radiohuisgroep noemen. Aan hen geven we een mediaspeler met SD-kaart. Daarop staan geluidsbestanden van uitzendingen over christelijke thema’s. We hebben nu 120 groepen georganiseerd die elke week bij elkaar komen. Alleen al in de regio Ruma zijn er 600 families die op deze manier het Evangelie horen. In betrekkelijk korte tijd kan dit aantal naar 1000 stijgen.”

Min of meer christelijke programma’s zijn in Bangladesh alleen toegestaan rond het kerstfeest, vertelt Bapary. „Dan kunnen we openlijker spreken over Jezus Christus. In Bangladesh is het dan zelfs mogelijk om op televisie elke dag Schriftlezingen vanuit de verschillende religies te verzorgen. Ook kunnen we op een privékanaal van de televisie een Jezusfilm uitzenden.”

Bedreigingen

Nadrukkelijk christelijke radio- en tv-programma’s zijn in Bangladesh niet toegestaan, aldus Bapary. „Het vragen om toestemming voor directe uitzendingen maakt op dit moment geen kans. Als we expliciet christelijke programma’s zouden uitzenden, worden we het mikpunt van fundamentalisten. Er zijn alleen programma’s mogelijk waarin het gaat over de moraal, zoals dat je een goed mens bent en dat je je vrienden en familie liefhebt enzovoorts. Elke directe verwijzing naar de Bijbel is verboden.”

Het onderhouden van de relatie met de bezoekers van TWR-bijeenkomsten is erg belangrijk, aldus Bapary. „Als we merken dat de motivatie om TWR-bijeenkomsten te bezoeken terugloopt, moeten we actie ondernemen. Er zijn seminars georganiseerd om de kerken bij het werk te betrekken. We hebben elke maand bijeenkomsten van groepsleiders onder verantwoordelijkheid van de plaatselijke kerk. Voorgangers kunnen voor de luisteraars zorgdragen. Het is mijn overtuiging dat als we werken via de plaatselijke kerk, we ook veel meer mensen kunnen bereiken.”

De kerken in Bangladesh hebben volgens Bapary een goede reputatie op het gebied van het onderwijs en de zorg, in het bijzonder voor de armen en misdeelden. „In een islamitisch land is het runnen van dergelijke instellingen een voorrecht en een uitdaging. Op deze wijze kunnen christelijke liefde en waarden in woord en daad worden gepraktiseerd. Hoewel de christenen in Bangladesh een minderheid zijn –slechts een op de 324 Bengalen is christen– zijn de kerken sociaal erg actief. Het christendom is vooral verspreid via de zorginstellingen en door gemengde huwelijken.”

Interesse

Volgens Bapary is het niet gemakkelijk om het Evangelie te delen onder moslims. „We merken dat er moslims zijn die interesse hebben, maar ze ondervinden vervolging in hun familie als ze christen worden. In Bangladesh is ongeveer 10 procent van de bevolking hindoe. Zij lijken meer dan moslims open te staan voor het Evangelie. Daarom richten we ons zowel op hen als op moslims.”