Europees Parlement moet verzamelpunt blijven van nationale afgevaardigden
Het vertrek van de Britten uit de Europese Unie is geen verlies maar biedt kansen. Zo kijken optimisten naar de brexit. Een voorbeeld daarvan is een plan voor een nieuwe samenstelling van het Europees Parlement.
Volgens het EU-verdrag mag het EP maximaal 751 leden hebben. Het Parlement zit nu aan die bovengrens.
De vraag is wat er moet gebeuren als straks bij het vertrek van het Verenigd Koninkrijk eind maart 2019 de 73 Britse parlementsleden afscheid nemen. Daarop heeft de commissie constitutionele zaken van het Europees Parlement zich bezonnen. Zuinige mensen zien hier een mooie bezuiniging. Als de Britten vertrekken, blijven de 678 zetels uit de 27 resterende lidstaten over. Dat kan dan de nieuwe bovengrens worden.
Toch kwam de commissie constitutionele zaken van het EP met een ander voorstel. Het aantal ‘gewone’ EP-leden wordt vastgesteld op 705. Nederland zou er 3 zetels bij krijgen (van 26 naar 29).
Maar deze 705 leden kunnen volgens dit plan worden aangevuld met 46 collega’s van Europese lijsten. Nederlanders kunnen straks dus ook stemmen op een kandidaat uit Italië of Polen. De komende week spreekt het EP over dit voorstel.
Voorstanders van diepere Europese integratie zien dit als winst. Dit model versterkt immers het EU-burgerschap. Uiteindelijk moeten volgens hen alle parlementsleden op deze manier worden gekozen.
Ook christenen hebben weleens gepleit voor zo’n model. En daar is best wat voor te zeggen. Nederland heeft een lange traditie van christelijke partijvorming, maar in sommige landen ontbreekt die. Dat betekent dat christenen daar niet echt volgens hun overtuiging kunnen stemmen. Zouden er Europese lijsten bestaan, dan kunnen christenen uit België of Bulgarije kiezen voor een kandidaat van bijvoorbeeld ChristenUnie-SGP.
Enkele jaren geleden bewees het Europees burgerinitiatief ”Een van ons” hoe sterk de kracht van pro life in de EU is. Sneller dan bij andere initiatieven werden toen 1,8 miljoen handtekeningen verzameld. Europese kandidaten die de prolifegedachte als uitgangspunt nemen, zijn daarom verre van kansloos.
Dit voorstel heeft echter ook een andere kant. De EU is altijd op haar sterkst geweest als ”unie van nationale staten”. Het Europees Parlement is principieel een verzamelpunt van nationale afgevaardigden. Zodra in de EU wordt gesproken over een Europees volk met een Europese identiteit en een Europees beleid, treden er spanningen op. Dat bewijst bijvoorbeeld het verzet tegen het Europees vluchtelingenbeleid in Oost-Europa.
Daarnaast zijn er praktische vragen rond Europese kandidaten. Het is namelijk niet duidelijk wie zo’n lid in Brussel en Straatsburg vertegenwoordigt, en aan wie hij verantwoording moet afleggen. Voor de eenvoudige burger maakt dit Europa alleen nog maar ondoorzichtiger. Daarom is het beter als het EP tot bloei komt met goede nationale kandidaten.
Hoofdredactie
