De Verenigde Staten kregen een nieuwe president, Nederland kreeg een nieuw kabinet. De economie groeide, huizenprijzen zaten in de lift, de werkloosheid daalde, lonen stegen. Het gaat goed met Nederland. Al betekent dat zeker niet dat het ook met iedere Nederlander goed gaat.

Het bijna voorbije jaar was ook een jaar van grote rampen. Aardbevingen, orkanen: velen lieten het leven en de materiële schade was enorm. Zou klimaatverandering zich nu al laten gelden? Krijgt de mens, die rentmeester zou moeten zijn, de rekening gepresenteerd van het uitbuiten van de schepping? Of is dat allemaal bangmakerij? Is er trouwens in al dit denken en overdenken ook nog plaats voor God, Die Zijn schepping bewaart, ondanks alles?

Grote gebeurtenissen en kleine gebeurtenissen. Wereldwijd of dicht bij huis. Niet zelden zijn het juist de zaken in de eigen familie-, vrienden- en werkkring die ons het diepst hebben geraakt. Een ernstige ziekte, een ongeluk, het sterfgeval van iemand die ons zeer nabij was. Op oudjaarsdag zien we het allemaal weer voor ons geestesoog, zoals het heet. Soms doen herinneringen zo veel pijn dat ze weggeduwd moeten worden omdat ze ons te veel zijn. En hoe zal het in het nieuwe jaar gaan? Hoe moet dat toch, zonder man of vrouw, vader of moeder? Of zonder dat zoontje of dochtertje, dat zo jong stierf. Hoe wordt het leven in het gezin ooit weer normaal?

Daarbij lijkt met het ouder worden het leven wel steeds sneller te gaan. Het is voor het gevoel nog maar even geleden dat de vorige jaarwisseling er was. En nu is dit jaar ook alweer bijna voorbij.

Nieuw zijn dit soort gedachten niet. Ook Mozes, de man Gods, had ze. In Psalm 90 schrijft hij over jaren die we doorbrengen als een gedachte. „En wij vliegen daarheen.”

Hij spreekt over de toorn van God, over Gods grimmigheid en over de zonden door ons bedreven die door God in het licht worden gezet.

Maar dat is niet alles. In Psalm 90 staan zonde, straf en vergankelijkheid ingeklemd tussen woorden over Gods trouw. God is ons geweest een Toevlucht, van geslacht tot geslacht, zegt Mozes aan het begin van zijn oudejaarsgebed. En aan het einde spreekt hij van Gods goedertierenheid en van de lieflijkheid des Heeren, „onzes Gods.”

Een Toevlucht. Dat was Hij. Ondanks alles wat verdriet deed en wat onbegrepen blijft.

En in Psalm 91 is er het gebed of God wil blijven zorgen. Hij is de God op Wie je kunt vertrouwen. Op Wie je aan kunt. Op 31 december 2017 en op 1 januari 2018. Voor de tijd én voor de eeuwigheid.