Twintig jaar werkte Sjaak van Koeveringe bij Den Dekker Muziek, waarvan de afgelopen tien jaar als bedrijfsleider. In zijn kantoortje achter in de zaak vertelt Van Koeveringe, waarom hij na lang wikken en wegen besloot zijn nering te sluiten.

„Er zijn eigenlijk meerdere redenen”, licht hij toe. „Er wordt over het algemeen minder muziek gemaakt dan vroeger. Muziekscholen zijn minder in trek, muziekverenigingen vergrijzen. Bij de jeugd is musiceren niet meer zo populair als vroeger. Van de jongeren tussen 15 en 18 jaar doet nog circa tien procent iets aan muziek, de meerderheid is vooral met sociale media bezig. Van die tien procent koopt tachtig procent de muziekinstrumenten online. Tja, de samenleving verandert. In de online handel beconcurreren een paar grote jongens elkaar hevig. Die draaien met minder marge dan kleine winkels als de onze, maar ze verkopen zulke grote aantallen muziekinstrumenten, dat wij daar nooit van kunnen winnen.”

Van Koeveringe runde zijn zaak altijd met plezier, maar zag door al deze ontwikkelingen niet veel lichtpuntjes meer. „Ik wist dat het huurcontract voor mijn pand 31 december aanstaande afliep en na lang nadenken heb ik besloten er een punt achter te zetten. Het was geen gemakkelijk besluit. Ik heb er twee jaar over gedaan.”

Kees Sinke betreurt dat besluit enorm, maar respecteert de stap. Sinke komt al jaren elke zaterdag een bakje koffie in de winkel drinken en verleent Van Koeveringe hand- en spandiensten. Hij doet dat samen met een andere vrijwilliger, Mark Blom. „Ik kwam hier al toen Ad den Dekker de zaak nog had”, vertelt Sinke. „Ad en ik waren buren en dat is zo gegroeid. Ik weet niet waar ik straks mijn kommetje koffie ga drinken. Het zal vast bij mijn vrouw zijn.”

Tot en met 31 december is het opheffingsuitverkoop aan de Van der Biltlaan. Affiches op de ramen schreeuwen dat de voorbijganger toe. In de showroom zijn nog veel gitaren, piano’s, slaginstrumenten, versterkers en muziekboeken te vinden. Een paar klanten snuffelen rond, een jongen probeert een elektronisch drumstel uit.

Meer dan dertig jaar geleden werd de basis van de zaak gelegd in hartje Kapelle, waar slagwerkdocent Ad den Dekker een klein winkeltje opende, gespecialiseerd in de verkoop van drumstellen en andere slaginstrumenten. Na de verhuizing naar de Van der Biltlaan groeide Den Dekker Muziek uit tot een gerenommeerde muziekspecialist, waar menig Zeeuws muziekbeoefenaar de deur plat liep.

Sjaak zit veertig jaar in de verkoop van muziekinstrumenten, waarvan de laatste twintig bij Den Dekker. „Het verdienmodel verandert”, stelt hij. „Online kopen is de trend. Sommige internetbedrijven geven een zestig dagen durende niet-goed-geld-teruggarantie: zestig dagen je instrument bespelen en het dan kosteloos terugsturen. Het is het gemak van die online verkoop die ons nekt. Mensen zitten op de bank en bestellen met de laptop op schoot hun spullen.”

Het nieuws dat Den Dekker de handdoek in de ring gooit, kwam hard binnen bij de vaste klanten. „Ik heb veel flesjes wijn en bossen bloemen gekregen”, vertelt Sjaak. „Iedereen vindt het jammer en leeft echt mee. Dat heeft mij en mijn vrouw Lineke erg goed gedaan. Maar van medeleven kun je niet eten.”

Hij wijst erop dat vorig jaar in België en Nederland samen maar liefst dertig muziekwinkels noodgedwongen de deuren sloten. „Maar de opmars van online verkoop treft niet alleen onze branche, je ziet het overal. Kijk naar de stiller wordende winkelstraten. Met de almaar stijgende vaste lasten haal je op zeker moment je marge niet meer. Je kunt wel voldoende omzet draaien, maar je wilt er ook nog wat op verdienen.”

Geen hartzeer

Intussen raakt zijn winkel geleidelijk leger. De opheffingsuitverkoop trekt veel klandizie. Onlangs nog leverde steun en toeverlaat Kees Sinke dertien keyboards bij het Calvijn College in Tholen af en er staat alweer een stapel klaar om bij een school in Bergen op Zoom te bezorgen.

Den Dekker Muziek had veel christelijke klanten. Ze kochten er dwarsfluiten, panfluiten, Spaanse gitaren, piano’s –ook digitale met hoofdtelefoon– en bladmuziek. Sjaak van Koeveringe: „Laat de klanten maar komen. Die mogen nu ook een keer profiteren. Ik moet van mijn spullen af. Ik heb geen hartzeer.”