„Uw weg was in de zee, en Uw pad in grote wateren.”

De psalmdichter heeft hier het oog op het heiligdom van de Heilige Schrift, waarin Gods wegen te vinden zijn en die in Gods Kerk bewaard wordt. Daarin doet God Zijn licht opgaan over de wegen die Hij met Zijn kinderen houdt. Toen de psalmist dit heiligdom inging, zag hij dat al Gods wegen voor hem ten goede waren en ook ten goede van al Gods volk, hoe benauwd en donker zij het ook mochten hebben. Het was liefde dat de Heere hen in zo’n weg leidde. Hoe dikwijls heeft Hij ook Israël niet uitgered door Zijn liefde en almacht. Dat heeft de Heere gedaan op een wonderlijke wijze, want Hij maakte een weg in de zee en een pad in grote wateren.

Wanneer God Zijn volk wil redden, brengt Hij het soms eerst in grote benauwdheden, opdat Zijn hand in hun verlossing des te meer openbaar zal worden. Hij is het alleen Die Zijn volk kan behouden. Zie dit aan Israël. In welke grote benauwdheden was het volk gekomen, zodat alle hulpmiddelen ten einde schenen te zijn. Zij hadden de Rode Zee vóór zich, hoge bergen aan beide zijden en het leger van de Egyptenaren, hun doodsvijanden, achter zich. Maar toen zij in deze benauwde toestand tot God riepen, redde de Heere hen op een wonderbare wijze.

Jacobus Koelman, predikant te Sluis

(”Preek over Psalm 77:20 en 21”, 1673)