Column (Leendert van Wezel): Onbevangen
Op de leestafel ligt het boek ”Schepping of Geschiedenis” van dr. W. Aalders. Het gaat in op de brief aan de Hebreeën en legt de enorme spanning bloot waarin die gemeente leefde. Christenen zagen de tijd verstrijken, maar de wederkomst bleef uit. Sommigen dreigden af te haken, en Paulus richt zich tot hen en wijst hen erop: Gods Koninkrijk gaat in de kern niet over de geschiedenis van de aardse dingen, maar is van een totaal andere dimensie. Maar wel van een volledige realiteit en volstrekte zekerheid!
Dat thema maakt dit boekje uit de vorige eeuw zeer actueel. Want ook nu staan christenen onder dezelfde druk. Om toe te geven aan en mee te bewegen met de ‘geschiedenis’ van vandaag en daardoor direct op afstand komen te staan van de sterke heilsverwachting vanuit de hemelse realiteit. De druk om de christelijke boodschap dan maar voor jezelf te houden en anderen er niet mee lastig te vallen.
Volgende week mag ik aanwezig zijn bij een bijeenkomst waar reformatorische docenten worden geïnspireerd om voluit en rechtop in de reformatorische traditie te staan en die uit te dragen op hun plek in de samenleving. Wat zijn dit soort bijeenkomsten van belang! Want de gang van de geschiedenis hoeft ons als christenen niet onzeker te maken, of zelfs in twijfel te brengen over de realiteit van Gods heilsplan voor deze aarde en voor ons.
Zoals Aalders radicaal schrijft: „De afloop van de aardse tijd en de veranderende, bewegelijke gestalte van de wereld zijn niet meer onze zaak. De Vader heeft ze in Zijn eigen hand gesteld.” In de uitnodiging wordt het met de woorden van Antoine Bodar gezegd: „Geborgen zijn in de traditie beduidt wijdgeopende ogen voor de eigen tijd met benul van de betrekkelijkheid ervan.”
In die wetenschap mogen we rechtop en onbevangen in de actualiteit staan. En wat spelen docenten daarbij een belangrijke rol. Om die zekerheid op jongeren over te dragen, ieder vanuit zijn of haar eigen specifieke vak: dat een christen ten diepste het werkelijke geheim van de geschiedenis van de aarde kent. Dat geeft onbevangenheid en kracht in de discussies rond actuele denkbeelden en overtuigingen.
We hoeven bijvoorbeeld niet onzeker te worden van een discussie over schepping of evolutie. Zoals een wiskundedocent het zei: „Als je het ongekend ingenieuze raamwerk van natuurwetten ziet waarop de aarde is geschapen, moet je wel erkennen dat God bestaat.” Precies. Zo is het. Verdiep je zonder vrees maar eens grondig en onbevangen in de details, achtergronden en nog onverklaarde elementen van het denkbeeld dat deze aarde volstrekt toevallig is ontstaan. Dat is pas werkelijk niet te geloven.
