Verder was alles er. De strakke foto’s, de video, de 360 gradenfoto’s die er eendimensionaal heel grappig uitzien (ze klappen een appartement uit totdat het een landhuis lijkt); de kadastrale kaart (nooit eerder bekeken), het definitieve energielabel (C, zoals het voorlopige label ook al dacht), de lijst van achter te blijven, over te nemen en mee te nemen zaken.

En toen verscheen mijn huis op Funda.

Eerst stond het een dag online op de site van de makelaar, dat was al eng, maar Funda werd helemaal knoop-in-de-maagwerk. De hele wereld kijkt nu naar mijn badkamer, dacht ik. En naar de boekenkast. Kunnen ze de boektitels lezen? Nee toch? Zou dat erg zijn trouwens? Er staan toch ook stichtelijke werkjes in. Ik dacht: Ze zullen nu wel massaal gaan bellen. Ik tuurde naar mijn telefoon, die niet rinkelde, checkte apps en mails en de kijkcijfers in de grafiek in mijn dossier op de website van de makelaar. Er veranderde af en toe iets, maar niet veel. Achter Funda bleef die eerste dag in het dossier een 0 staan. Ha, ja, ze updaten die cijfers zeker maar één keer per dag.

De badkamer was brandschoon, dus de kijkers konden komen hoor.

Of nee, wacht even, ik maakte de vloer ook nog mooi!

Op de avond van die eerste dag dat het huis op Funda stond, poetste ik de vloer. Het hout was hard toe aan een likje boenwas. Dit had ik vaker moeten doen, dan had ik de laatste paar maanden misschien ook geen splinters in mijn voeten gehad. Die lieve vloer. Hij werd alleen een beetje glad, dus het zou beter zijn als de kijkers niet onmiddellijk kwamen, anders zouden ze uitglijden. Vooral bij de deur naar de woonkamer lag een tricky stukje.

Hoe zou het zijn om als kijker onderuit te gaan in het huis dat je overweegt te kopen? Haak je dan direct af, of zou zoiets juist een signaal zijn dat deze woning wat met je doet en dus… Sorry, vloer, mompelde ik. Sorry sorry. Het ligt niet aan jou dat ik dit huis verkoop.

Die avond belde er niemand, en de dag erna ook niet. De vloer werd al wat minder glad.

De eerste kruimels vielen op het smetteloze kleed. De honden dronken uit de bak en morsten zoals altijd water op de houten vloer, druppels bleven rond en gaaf op de waslaag liggen, rolden wat heen en weer en vonden uiteindelijk een plekje waar ze rustig konden opdrogen. De eerste vuiltjes landden weer rond het gasstel, stofjes dwarrelden als vanouds neer op de lampen en de vensterbank.

Toen belde de makelaar.

„Is het goed dat ik het bord kom ophangen?” vroeg hij.

„Moet dat”, vroeg ik.

„Ja”, zei hij.

Hij kwam, een jongen met krulletjes en in een net pak, hij keek neutraal en verder niks; hij maakte het bord stevig vast aan het balkon, met tiewraps, zodat er niets kon losstormen.

Binnenkort meer over kijkers.

serie Verhuizen

Verhuizen! Leuk hoor. Maar wat een gedoe ook. Waarom zou je ergens anders willen wonen, en wat komt erbij kijken? Deel 2: het Te Koop-bord. rd.nl/verhuizen

Voordat de fotograaf komt

1. Maak ruimte in de berging of schuur. Een paar keer heen en weer rijden naar de kringloop en vuilstort zorgt letterlijk en figuurlijk voor ruimte om het proces van huis-verkopen-en-verhuizen aan te kunnen.

2. Roep een paar daadkrachtige vrienden en/of familieleden te hulp om de woonkamer showroomklaar te maken. Zij kunnen spullen in een doos schuiven zonder bij elk afzonderlijk voorwerp in gemijmer te verzinken. Dat helpt en scheelt tijd.

3. Veeg vensterbanken en bovenkanten van kasten leeg. Zet sommige (frisse) planten strategisch terug voor het raam en parkeer bijvoorbeeld alleen een klok op de kast. Gooi restjes kaars, onduidelijke kaarsenhouders, oude kranten, dode planten, vergeelde tijdschriften en sneue beeldjes weg. Berg alles wat antiek of anderszins waardevol is op in stevige dozen in de berging. Schrijf op de doos wat erin zit.

4. Verstop fotolijstjes.

5. Sjouw overtollige meubels het huis uit, en verander eventueel de opstelling. Een bank midden in de kamer kan de kamer kleiner doen lijken. Een volle boekenkast oogt druk – het helpt als de boeken netjes in het gelid staan. Kopers schijnen van rust en ruimte te houden. Zorg dat er niet te veel op de vloer staat, zodat de mogelijkheden voor de kijkers zich weids uitstrekken via jouw eindeloze, glanzende vloeroppervlak.

6. Zet hondenkussens en/of kattenbak uit het zicht.

7. Maak bedden strakker op dan ooit. Leg kleren achter kastdeuren.

8. Zorg voor licht: trek de vouwgordijnen hoog op, ook bij vergeten raampjes. Zeem de ramen.

9. Schilder eventueel hier en daar een wandje als er vlekken op de muur zitten. Heb je uitgesproken kleuren op de muren? Overweeg om de wanden een lichte, neutrale kleur te geven: dan kunnen kijkers gemakkelijker dromen.

10. Maak de tuin netjes. Zorg voor een paar bloeiende planten.

Huizenzeepbel

Zodra je over verhuizen nadenkt, zie je overal huizen te koop staan, volg je voor je het weet obsessief nieuwe woningen op Funda en vallen berichten over de woningmarkt op. Deze week schreef Ewald Engelen in het opinieblad De Groene Amsterdammer een column over een nieuwe huizenzeepbel. De aanleiding was een rapport van het Internationaal Monetair Fonds (IMF), dat waarschuwt voor stijgende private schulden. Te ruimhartige schuldfinanciering van huishoudens vormt volgens het IMF een van de grootste risico’s voor de wereldeconomie. Tussen 1995 en 2008 groeide er een huizenzeepbel, de zeepbel knapte, en er kwam een crisis. Intussen stijgen de huizenprijzen én de hypotheekschulden weer, en dat wordt gebracht als goed nieuws. Big business voor banken, makelaars, notarissen… „Huizenmaffia”, schrijft Van Engelen. En: „De laatste keer dat het IMF Nederland waarschuwde was in april 2008, een halfjaar voor de crisis.” Oeps.