De meeste mensen hebben een dominant oog, dat een belangrijke rol speelt bij het scherpstellen van het beeld van de omgeving. Dyslectici hebben geen oog dat dominant is. De hersenen krijgen daardoor geen duidelijke boodschap en verwarren letters.

De Franse wetenschappers vergeleken de ogen van dertig dyslecten met die van een controlegroep. In een klein deel van het netvlies, de centrumzone, zitten normaal gesproken rode, groene en blauwe kegeltjes. Bij dyslecten ontbreken de blauwe kegeltjes.

Mensen zonder dyslexie zien de centrumzone met het dominante oog als volmaakt rond en met het andere oog als grillig gevormd. Dyslectici zien echter met beide ogen een rond gat. Daardoor raken ze in de war bij letters die op elkaar lijken.

De inzet van een led-lamp lijkt dyslectici te kunnen helpen. Dat zou de verwarring wegnemen door slechts één van de twee beelden die beide ogen opvangen naar de hersenen te sturen. Daardoor ontstaat alsnog een scherp beeld. Deelnemers aan het onderzoek noemen het licht al „de magische lamp”, omdat ze beter gingen lezen.

Britse onderzoekers noemden de onderzoeksresultaten „zeer opwindend.” Toch waarschuwen ze ervoor dat mogelijk niet alle dyslectici hetzelfde oogprobleem hebben.

Woordblindheid of toch niet?

Wat is dyslexie? Volgens Van Dale gaat het om „het onvermogen om letters, woorden en zinnen goed te lezen.” Dat uit zich bijvoorbeeld het omdraaien van letters in woorden en het niet herkennen van een woordbeeld. Als synoniemen voor dyslexie noemt Van Dale lees- en woordblindheid, maar dat is volgens de webmaster van dyslexieweb.nl een fout woord. „Er staat eigenlijk gewoon dat je blind bent voor woorden: je ziet ze dus niet! Er is bij dyslexie veel aan de hand, maar blind? Dat is een heel misplaatste woordkeuze.”