Soms zoeken ze even oogcontact ter bevestiging dat ze op me letten. Wanneer ik als laatste richting de bus loop, zie ik de gids en twee Russen rondkijken en hoor hen zeggen: „Waar is die Nederlander?” Ze kijken opgelucht als ze me zien.

Die Russen en ik zijn eerder die dag met de bus vertrokken vanaf Anapa, aan de Russische Zwarte Zeekust, en op weg naar het beroemde Russische champagnehuis Abraoe Djoerso. Sjampanskoje, zoals de Russen zeggen. Aan het begin van de excursie zegt de gids in de bus door haar microfoon dat er een buitenlander in de groep zit. Ik steek mijn armen omhoog. Vanaf dat moment voel ik tien paar waakzame ogen in mijn rug.

De champagne-excursie is een van de uitjes in de omgeving van badplaats Anapa. Gelegen aan de noordelijke Zwarte Zeekust, die eindigt in het zuidelijkere Russische Sotsji. Het is halverwege september. Terwijl de temperatuur in de hoofdstad Moskou daalt, laat de zon zich hier in Anapa nog altijd lekker voelen met zo’n 25 graden. Ideaal voor mijn vakantie in de Russische nazomer.

Waar in Sotsji de mondaine Rus vakantie viert, komt in Anapa de ‘gewone’ Rus voor zon, zee, strand en excursies. Het zijn de arbeiders uit fabriekssteden als Tsjeljabinsk, Nizjni Tagil en Lipetsk. De mannen in trainingsbroeken en gaatjesshirt, de vrouwen met geblondeerd haar en op hoge hakken.

Vakantie in eigen land. Dat moet Vladimir Poetin deugd doen. Russen moeten hun geld in Rusland uitgeven en niet in het buitenland. Dat is beter voor de economie, verordonneerde de president.

Op het strand tonen de Russen hun eigen manier van zonnen. Ze liggen niet, maar staan. Met hun handen in de nek of in de zij, of lezend in een boek. Ze draaien mee met de stand van de zon. Want zo word je mooier egaal bruin dan wanneer je ligt op een handdoek.

Niemand hoeft zich in Anapa te vervelen. Al helemaal niet langs de boulevard. Hier kunnen de schoonheidsfreaks hun voeten in een aquarium zetten om hun eelt af te laten knagen door visjes. Echte mannen kunnen hun schutterskwaliteiten tonen in een schiettent. De kinderen kunnen hun energie kwijt in het waterpark met glijbanen. De romantici kunnen wandelen over de boulevard.

’s Avonds verandert het centrum van Anapa in een grote kermis met lichtjes, attracties, optredens en gedreun van muziek. Er kan op straat worden gedanst. In de cafés en restaurants wordt geen bier en wodka geschonken, maar lokale wijn.

Zo kan de ‘gewone’ Rus er weer tegenaan. Gebruind en uitgerust. Als medicijn voor de lange, koude, winter die hem staat te wachten.