De evangelist uit Rusland is deze week samen met zijn vrouw Ljoedmila op bezoek in Nederland. Zaterdag spreekt hij op de jaarlijkse Ontmoetingsdag van de stichting Friedensstimme, in de Veluwehal in Barneveld.

Jaskoekovski en zijn vrouw kwamen in 1995 voor het eerst in Alexandrovskoje, tijdens een evangelisatietocht. „We werden geconfronteerd met de geestelijke nood en ervoeren dat de Heere ons riep om in deze omgeving te dienen. We baden of de Heere de roeping wilde bevestigen door een broeder te sturen die ons zou vragen evangelist te worden in Alexandrovskoje. Nog voor de reis ten einde was, gebeurde dat al. Opnieuw baden we: Heere, wilt U zorgen dat onze ouders en onze thuisgemeente ons laten gaan en ons de zegen meegeven? Ook dat gebeurde. Alles werd zo geleid.”

Zaten de mensen in Alexandrovskoje te wachten op de komst van een evangelist?

„Ja, toen we ons in 1996 er definitief vestigden, werden we opgewacht door een kleine groep christenen die al jaren bad om een dienaar. In de begintijd stond de dorpsbevolking open voor het Woord. God had de akker voorgeploegd: er waren mensen die God zochten. In het eerste jaar werden er zeventien mensen gedoopt.

De stemming sloeg om toen Russisch-orthodoxe geestelijken in het dorp begonnen te werken. Zij zeiden: Die baptisten, die deugen niet. Volgens de Russisch-orthodoxen hoort een goede Rus lid te zijn van hun kerk. Ze zetten mensen voor het blok en zeiden: Je moet nu laten zien dat je een goede Rus bent.”

Zorgde dat ervoor dat minder mensen uw samenkomsten bezoeken?

„De toeloop is minder groot dan vroeger. Maar velen in het dorp staan nog wel sympathiek tegenover ons. We proberen met hen contact te houden door middel van een maandelijkse evangelisatiekrant. Heel wat mensen die geen bezoeker zijn van onze diensten, zijn wel trouwe lezers van de krant. Ze vragen ons dan ook vaak om voor hen te bidden.”

U reist naar erg afgelegen dorpen. Hoe gaat dat in zijn werk?

„Met een speciaal voor dat doel aangeschafte boot maken we in de zomer evangelisatiereizen. Het kan dagen duren voordat we een bepaald dorp bereikt hebben. In de winter kun je er over het ijs naartoe, met een terreinwagen of sneeuwscooter. In de regel bezoeken we alle dorpen tweemaal per jaar. De bevolking leeft vaak in bittere armoede, gelooft in geesten en leeft in angst.

Vorig jaar wilde ik in een van die dorpen met een vrouw praten over God. Maar dat wilde ze niet. Zij waarschuwde: Spreek hier niet over Jezus, God en de duivel. Hier zijn boze geesten aanwezig, die willen dat niet. Een andere vrouw, zuster Nastja, is tot geloof gekomen. Ze is gedoopt tijdens een evangelisatiereis. Vroeger diende ze de afgoden. Nu is bij haar in huis vrede en vreugde.”

Is er zicht op vorming van een gemeente in zo’n afgelegen dorp?

„Het liefst zouden we zien dat er permanent een evangelist wil gaan wonen. Menselijkerwijs gesproken is het een enorm offer om ver van de bewoonde wereld te gaan wonen in een dorp waar je verstoken bent van alle voorzieningen. Maar we bidden of de Heere het hart van een broeder neigt en dat er een biddende gemeente komt die uitziet naar een dienaar.”

Problemen voor baptisten

Twee Russische baptistengemeenten hebben recent problemen gekregen met de plaatselijke overheid. Dat meldt de Nederlandse stichting Friedensstimme.

In Toela, bij Moskou, zijn bezwaren ingediend tegen gebruik van het kerkgebouw. Volgens de regels zou het alleen als woonhuis gebruikt mogen worden. Als de kerk per februari 2018 niet is omgebouwd tot woonhuis, start een procedure met mogelijk onteigening tot gevolg.

De baptistengemeente in Archangelsk, in het Russische Verre Oosten, kreeg te maken met aanpassing van de kadastrale grenzen. Aanleiding is een conflict met een buurman, die wil dat de kerk wordt afgebroken. Vorige maand deed de politie een inval. De evangelist van de gemeente hangt een gevangenisstraf van 20 dagen boven het hoofd.