In China zijn bijvoorbeeld nog belangrijke hervormingen nodig, zoals het vergroten van het sociale vangnet en het terugbrengen van importbarrières. Daardoor zal de economische groei in China wel wat vertragen, maar het resultaat is dan wel van meer stabiele aard.

Voor wat betreft Europa en veel ontwikkelde economieën wijst het IMF op tekenen van onvoldoende vraag, op de relatief lage inflatie en oplopende schulden. Bij opkomende landen vormen de lage grondstofprijzen en interne problemen de grootste uitdagingen.

De G20 is na de financiële crisis wel de goede weg ingeslagen. Maar dat is nog niet voldoende, vindt het IMF. Op speciaal verzoek van de G20 heeft het fonds dan ook diverse aanbevelingen op een rijtje gezet.

Het is vooral belangrijk dat er internationaal wordt samengewerkt en protectionisme wordt tegengegaan. Bij een gezamenlijke aanpak van de problemen is er volgens het IMF zelfs meer economische groei mogelijk in de negentien G20-landen én de Europese Unie dan in bestaande prognoses is voorzien.

De aanbevelingen verschillen overigens wel erg per land. Zo is Duitsland gebaat bij het opkrikken van de overheidsinvesteringen. In Turkije, Indonesië, India en Brazilië zouden juist buffers opgebouwd moeten worden.

China is een beetje een geval apart omdat het land zich in rap tempo aan het omvormen is van vooral op de export gerichte economie naar een land met een sterke binnenlandse consumptie.

Nederland maakt anders dan bijvoorbeeld Duitsland, Italië en Frankrijk in directe zin geen deel uit van de G20. Ons land is wel binnen de groep vertegenwoordigd via de EU.