„De jaren in het Amsterdamse college dat we direct samenwerkten waren prachtig. Mooi om te zien wat een powerhouse met een zacht, goed hart vermag. Dierbaar is de herinnering aan de gesprekken die we destijds voerden in de vensterbank van mijn kamer. Over de psychologie van onderhandelen. De arrogantie van de PvdA. Over plichtbesef.”

Asscher noemt Van der Laan iemand die er altijd hoort te zijn: ,Een rustig gevoel dat er iemand is die me “kereltje” noemt en bij wie ik nooit vergeefs om hulp gevraagd heb.’’

Hij zag Van der Laan vorige week zondag voor het laatst. Asscher citeert zinnen uit het gesprek: „Ehm, de PvdA redden?” Van der Laan zou dan een ondeugende blik hebben gehad en hebben gezegd: „Maar dat lukt je misschien niet binnen een maand.” De burgemeester gaat dan verder: „Er is niets mis met de sociaaldemocratie. Wel veel mis met de PvdA. Maar ik ben zo chauvinistisch toch te willen dat de PvdA die rol weer speelt. Laat ik het persoonlijker maken. Wil je zorgen dat mijn kinderen als ze achttien zijn gewoon PvdA stemmen? Dag jochie.”