Column (ds. J. Belder): Breed levend gevoel van onbehagen
Een geest van onbehagen jaagt de wereld door. Boosheid, gemopper en heimwee naar vroeger zetten de toon. Een groeiend aantal Russen droomt terug naar de gelukkige jaren onder Stalin. Oost-Duitsers –de ossi’s– naar de heilstijd onder het DDR-regime. De Koerden eisen een eigen staat en Catalonië wil los van Spanje. Zeker nu het laatste sinds zondag op ramkoers ligt.
Tien dagen geleden stemde 12 procent van de Duitsers voor Alternative für Deutschland, de boze protestpartij die daardoor het parlement binnenstormde. In Frankrijk kreeg eerder dit jaar het Front National ruim 30 procent van de stemmen. In eigen land zijn Wilders en Baudet niet meer weg te denken. In Oostenrijk de FPÖ. Immigratie en islamangst zijn de grote gemene delers.
Enkele dagen geleden onthulde een BBC-documentaire dat grote beslissingen op het gebied van geld, producten, voedsel en diensten niet door politici worden genomen, maar door de top van grote bedrijven. Een groeiend aantal sceptici vermoedde dat al langer. Ging het misschien ook zo met de aanstaande uitbreiding van het aantal vliegroutes? Daar komt bij dat er, tegen eerdere besluiten in, laag over woonkernen zal worden gevlogen. De politieke geloofwaardigheid is in het geding. Toch een nepparlement? Of de demonie van machtsdrift, die trouwens ook allerlei andere terreinen bedreigt! NRC Handelsblad van zaterdag telde 21 VVD’ers die sinds 2008 strafrechtelijk veroordeeld zijn. Het (tijdelijke) succes van protestpartijen komt niet uit de lucht vallen.
AfD-stemmers hebben het gevoel dat niets van hen is, schreef Trouw na de Duitse Bondsdagverkiezingen. In Saksen, waar eerder Hitlers NSDAP grote successen boekte, was nu de beurt aan de AfD. Huizen en wegen zien er na de Wende gelikt uit. En toch dat groeiend gevoel van onbehagen, ontreddering en vervreemding in eigen tijd en land.
De onvrede gaat ook de kerken niet voorbij. Hoog opgeleiden klaagden zich dodelijk te vervelen onder de preek (RD), homo’s zagen zich weggekeken (Trouw) en anderen bevrijdden zich van een knellend juk (AD).
Hoe verleidelijk is het om een knieval te maken voor de volksgunst, ook in de kerk. Om naar de ogen van mensen te kijken en niet naar die van God. De vrijgemaakt-gereformeerden weten tegenwoordig meer dan Paulus, zeker als het gaat over Schriftgezag en relaties kan de apostel in Kampen in de leer.
De brandende vraag is en blijft of God, Christus en het Woord nog werkelijkheden in ons leven zijn.
Hoe komt het dat er zo weinig invloed uitgaat van de kerk(en) op de samenleving? Gaan wij nog in gemeenschap met Christus onze weg?
