We zijn vanaf Amsterdam op weg naar Beiroet. Toeval of niet; we vertrekken op de laatste dag van de Week tegen Eenzaamheid 2017. ”Sterven van eenzaamheid is een gevolg van onze levensstijl”, kopte een krant. We zijn te druk. Tijdens onze tussenlanding in Frankfurt valt het me op. Rennende mensen, kijkend op hun telefoon of op de klok, andere mensen opzij duwend.

Vanuit de protestantse gemeente in het Brabantse Willemstad ben ik deze week in Libanon om projecten van Kerk in Actie te bezoeken. Het thema is ”Ontmoeting”. Misschien is dat wel het tegenovergestelde van eenzaamheid. Of het is de remedie ertegen.

Wij bezoeken partnerorganisaties van Kerk in Actie en luisteren naar hun verhalen van geloof, hoop en liefde, om deze daarna te delen in Nederland.

Vluchtelingen

Het kleine Libanon, gelegen in het Midden-Oosten, is met een oppervlakte van 10.400 vierkante kilometer een kwart van Nederland. Treffen we hier ook eenzaamheid en egoïsme aan? Zijn de Libanezen net als Nederlanders zelfgericht? Of zijn ze juist een solidair volk, gericht op hulp bieden aan anderen?

Dat zou je denken. Libanon heeft slechts 4 miljoen inwoners en vangt tegelijk een enorme invasie aan vluchtelingen op. Officiële cijfers melden dat dit er 1,5 miljoen zijn, maar volgens informele schattingen zouden het er zelfs meer dan 2 miljoen zijn.

Verandert dat de cultuur van een land? Verandert dat een mens? Kun je naastenliefde van een ander vragen? Blijf je dan altijd solidair en menslievend, omdat dat nu eenmaal in je aard, in je geloof of in de cultuur van je land zit? Zo zijn er duizend vragen waarop ik antwoord hoop te krijgen.

Monaco

Die antwoorden ga ik niet vinden in de hoofdstad Beiroet, ook wel het Monaco van het Midden-Oosten genoemd, met grote gebouwen, veel restaurants en de modernste winkels. Tegelijk is dit een stad in een complexe politieke situatie. Een stad van tegenstellingen. De gesluierde tegenover de schaars geklede vrouw, rijke tegenover armoedige wijken, 60 procent moslims versus 40 procent christenen, dure jeeps naast oude gehavende auto’s die bijna uit elkaar vallen.

In deze stad zijn de littekens van de burgeroorlog enkele decennia geleden nog steeds zichtbaar. Huizen zijn kapotgeschoten en vervallen. Maar ook zie ik nieuwe luxeappartementen die als paddenstoelen uit de grond schieten. Helaas staat de helft leeg, omdat de appartementen te duur zijn voor het gros van de bevolking. Wat zegt dit beeld over Libanon? Is het een land van eenzaamheid of van solidariteit?

Bernice de Ruijter is Officier van Justitie in Rotterdam. Ze is lid van de protestantse gemeente in Willemstad.