De rust van de septembermaand
Hoe verwonderd kunnen we in de septembermaand naar de horizon staan kijken, waar de bosrand in de verte door een blauwe waas omgeven lijkt te zijn. Dromerig en zacht zijn de kleuren, die zich verdiepen in het omfloerste licht van de scheppende zon. De meeste ochtenden zijn in nevels gehuld, pas als de zon door de tere witte sluiers weet heen te breken, licht alles wonderbaarlijk mooi op.
Miljoenen dauwdruppeltjes schitteren in ontelbare kleuren langs de lange halmen van het verkleurende gras, dat langzaam van groen in oranje overgaat. De witte berkenstammetjes lichten als kaarsjes op tegen de donkere bosrand. Bij iedere windvlaag ritselen de goudgele blaadjes als fladderende vlinders door de lucht. Totdat ze uiteindelijk naar beneden dwarrelen, waar ze een mooi kleedje draperen rondom de boom.
Het lijkt ineens helemaal herfst te zijn in de natuur. Kijk eens naar al die wit geweven spinragjes, die meedeinen met het ritme van de wind. Het zal nog uren duren voordat de zon boven de bosrand weet uit te komen. Daar, onder aan die bosrand, voelt het nog lang koud aan, terwijl de kleuren in de nazomer steeds warmer van tint worden. Er straalt rust uit van de septembermaand. Voelbare en zichtbare rust. Een maand van intense beleving. Doordat de zon lager is komen te staan, is de lichtinval in september zo bijzonder, en legt hij zo’n mysterieuze sfeer over de schepping. Een sfeer die vredig is en verstild.