Het getuigt wel van enige moed om, terwijl in Nederland de ene na de andere winkelketen noodgedwongen de deuren sluit, een nieuw warenhuisconcept te lanceren. Het van origine Canadese Hudson’s Bay waagde die stap. Dinsdag ging de eerste Nederlandse vestiging open en werd ook de webshop gelanceerd. Later deze week volgen Den Haag en Rotterdam. Daarna Almere, Breda, Den Bosch, Leiden, Maastricht, Tilburg en Zwolle. En vervolgens in 2018 nog vijf steden.

Het bedrijf vult daarmee –naar eigen zeggen– het gat dat in het Nederlandse winkellandschap viel na het faillissement van V&D. Waarbij het natuurlijk de vraag is of een nieuw tamelijk luxe warenhuis anno 2017 überhaupt nog kans van slagen heeft.

Nieuw concept

Het warenhuis aan het Rokin is de eerste vestiging van Hudson’s Bay buiten Canada. Maar behalve de naam hebben de Canadese en de Nederlandse keten niet veel gemeen. „Deze winkel is speciaal voor de Nederlandse klant ontwikkeld. We werken met internationale en Nederlandse merken en snel wisselende collecties. Het is een nieuw concept dat we helemaal vanaf de basis hebben opgebouwd”, aldus Edo Beukema, hoofd inkoop bij Hudson’s Bay.

„We zien het als een soort proeftuin. We gaan hier veel van leren. Mogelijk gaan we dingen die we hier doen ook elders doorvoeren.” Als voorbeeld noemt hij de schoenenafdeling, waar de schoenen op een soort showtafels van ongelijke hoogtes staan. „Dat is zo mooi. Zo zouden we dat in Canada ook wel kunnen aanpakken.”

Servicegerichtheid moet een belangrijk en onderscheidend kenmerk van de Nederlandse versie van Hudson’s Bay worden. Bezoekers van de website en de winkel worden geen klanten maar gasten genoemd. „Iedereen moet zich welkom voelen”, zegt Beukema. Het personeel is erop getraind om oogcontact te maken en mensen aan te spreken. „Als bezoekers dat willen, natuurlijk. Niet iedereen is ervan gediend om een praatje te maken.”

Wie warenhuizen vooral associeert met onoverzichtelijke volgepakte winkelvloeren wordt bij Hudson’s Bay prettig verrast. Het interieur is opvallend open, met veel invallend daglicht en –op de hogere verdiepingen– doorkijkjes op de skyline van Amsterdam. De pashokjes mogen met recht paskamers heten. Ook leuk: een zithoekje met gemakkelijke stoelen en een waterkan met glazen. Voor wie het passen moe is.

Het geheel oogt wat zakelijker en industriëler dan bijnabuurman de Bijenkorf. Bij Hudson’s Bay zie je, als je omhoog kijkt, ventilatiebuizen en bedrading lopen. Bij de Bijenkorf is dat weggewerkt met een systeemplafond.

Wat vast ook scheelt is dat achter de brede gevel aan het Rokin drie feitelijk gescheiden panden schuilgaan. De rechterkant is bestemd voor vrouwen, het midden voor mannen. De kinderafdeling, links, is nog niet klaar. Wie van de mannen- naar de vrouwenmode of omgekeerd wil moet via de kelder. Voor de woonspullen moet je zelfs de straat oversteken. Die zijn ondergebracht in de voormalige Vleeshal, aan de Nes.

Niet goedkoop

Goedkoop is Hudson’s Bay zeker niet. Het warenhuis positioneert zichzelf tussen het voormalige V&D en de Bijenkorf in. Dat lijkt wel aardig te kloppen. Zo gewoon als bij V&D wordt het nergens. Huismerkpanty’s voor een paar euro vind je er niet. Simpel serviesgoed en ondergoed evenmin. Wel dure merktassen, geborduurde schoenen en zeezout met rode wijn en laurierblad. Maar dan weer geen diamanten.

De aankleding –met vetplanten in terracottapotten en retrofauteuils– en het aanbod –véél sneakers– maakt duidelijk op welk publiek Hudson’s Bay zich richt: een beetje hippe mensen tussen de 18 en 38 jaar. Die planten kun je er trouwens ook gewoon kopen.

Moe van het winkelen? Dan kun je terecht in een soort kas voor een zogeheten powernap op een matras. Bij nader inzien blijkt het om een samenwerking met het Nederlandse matrassenmerk Matt te gaan, dat normaal gesproken alleen online verkoopt. Het bed trekt de nodige aandacht. Maar tijdens het winkelen een hazenslaapje doen zal niet meevallen. Weliswaar liggen er op het matras oogmaskers klaar om het daglicht buiten te sluiten. Maar er is niet voorzien in oordoppen om de tamelijk doordringende beat van de ‘achtergrondmuziek’ buiten te sluiten.