Dinsdagmorgen heeft de vreemdelingenpolitie Hambartsjumian in het asielzoekerscentrum in Amersfoort opgepakt, zei advocaat Claire Mayne donderdagmiddag. Haar kinderen waren op dat moment uit logeren en verblijven voor zover bekend nog steeds op hun logeeradres.

De advocaat probeert uitzetting te voorkomen. Volgens haar is Hambartsjumian etnisch Armeens, maar in Azerbeidzjan geboren. Via Rusland is ze uiteindelijk in Nederland terechtgekomen. Azerbeidzjan en Rusland zeggen de vrouw niet te kennen. Dat gold aanvankelijk ook voor Armenië.

„Het land gaf lange tijd niet thuis. Daarom wilde mijn cliënt een buitenschuldprocedure starten. Toen begon de Dienst Terugkeer en Vertrek druk op haar uit te oefenen. Ineens bleek dat Armenië toch een ”laisser passer” heeft afgegeven, een eenmalige brief waarmee het gezin naar Armenië kan reizen. De gegevens die erop staan, kloppen echter niet. De namen van de kinderen zijn onjuist vermeld.”

Lees ook

Klas protesteert tegen uitzetting kinderen naar Armenië

De verkeerde gegevens verontrusten de advocaat. Ze vreest dat het ertoe kan leiden dat het gezin in Armenië in de illegaliteit terechtkomt.

Mayne vindt de voorgenomen uitzetting van Hambartsjumian opmerkelijk, want de vrouw werkte tot nu toe mee aan een vertrek. Merkwaardig noemt de advocaat de veranderde opstelling van Armenië en het feit dat Nederland over de erkenning op basis van andere namen geen vragen heeft gesteld aan het land.

Formatietafel

De dreigende uitzetting is schandalig en onacceptabel, vindt Martin Vegter van Defence for Children. Hij verwijst naar het VN-kinderrechtenverdrag, waarin onder meer staat dat kinderen recht hebben op de best mogelijke ontwikkeling. „Als ze worden uitgezet, is dat een flagrante schending van dit verdrag. Howick en Lily zijn in Nederland geworteld. Ze zitten in Amersfoort op school en hebben er hun vriendjes. Het enige verschil met hun klasgenoten is dat ze geen paspoort hebben.”

Omdat de kinderen langer dan vijf jaar in Nederland wonen, zouden ze in aanmerking moeten komen voor het kinderpardon, stelt Vegter. Hij vreest dat Howick en Lily in Armenië geen goede toekomst krijgen. „Defence for Children heeft in januari een rapport gepubliceerd over gezinnen die lange tijd in Nederland hebben gewoond en vorig jaar zijn uitgezet naar Armenië. De belangrijkste bevinding was dat families op alle mogelijke terreinen moeilijkheden ondervinden. Alle kinderen bleken psychische problemen te hebben.”

Defence for Children doet er alles aan om de staatssecretaris Dijkhoff op andere gedachten te brengen, zegt Vegter. Hij wijst erop dat het uitzetten van asielzoekers die al lang in Nederland wonen politiek gevoelig is. „Dit controversiële thema ligt naar verluidt op de formatietafel. Laat de demissionaire staatssecretaris zich daarom terughoudend opstellen en actie op dit dossier overlaten aan een volgend kabinet.”

Klasgenoten van Lily en Howick vertrekken morgen met de bus naar Den Haag, waar ze een brandbrief overhandigen aan Kamervoorzitter Arib.

Gods ontferming

Hambartsjumian is helemaal stuk en ontredderd, vertelt ds. W. J. Dekker van de Sint Joriskerk in Amersfoort, waar de vrouw en haar twee kinderen zijn aangesloten. Ook de predikant zelf reageert aangeslagen, vlak nadat hij de vrouw gistermiddag donderdag telefonisch heeft weten te spreken. „Is er in ons land dan helemaal geen ruimte meer voor mensen als Armina en haar kinderen? In Armenië zal ze op straat terecht komen, want daar komt ze niet vandaan.”

Vrijdag hoopt hij de vrouw te bezoeken in het detentiecentrum in Zeist. Daarnaast laat de hervormde gemeente haar stem horen aan de politiek. Namens de kerkenraad heeft ds. Dekker gisteren donderdag een brief verstuurd aan de burgemeester van Amersfoort, staatssecretaris Dijkhoff en de Tweede Kamerfracties van CDA, CU en SGP. Daarin wijst hij vooral op het belang van Howick en Lily: „Wat hebben deze kinderen te zoeken in een land dat het hunne helemaal niet is?” Uitzetting is volgens de kerkenraad allerminst in het belang van deze kinderen en in strijd met de rechten van het kind.

Of zo’n brief nog zin heeft, nu de vrouw maandag al uitgezet dreigt te worden? Er is weinig tijd, erkent ds. Dekker, die zich er desondanks niet bij neer wil leggen. „Ons menselijk handelen verbind ik met hoop op Gods ontferming. Ik geloof in een God die dingen kan doen die wij voor onmogelijk houden.”

Het gezin van Hambartsjumian raakte bij de wijkgemeente betrokken door contacten die de kerk heeft met het Amersfoortse azc, waar uitsluitend uitgeprocedeerde gezinnen verblijven. Het „verdrietige bericht” over de Armeense vernam de predikant dinsdagochtend via een appgroep van gemeenteleden die contact onderhouden met asielzoekers. „Je weet dat dit boven haar hoofd hangt, maar tot nu toe wist ze uit handen van de Dienst Terugkeer en Vertrek te blijven omdat niet duidelijk was waar naartoe ze zou worden uitgezet. En als geen land haar wil hebben, kan ze nergens heen. Daarnaast geldt: hoe langer de kinderen in Nederland zijn, hoe groter de kans dat ze mag blijven. Die stille hoop hadden we.”

Het is niet voor het eerst dat de Sint Joriskerk de politiek aanschrijft. Vorig jaar zomer, toen een Georgisch gezin dat met de gemeente meeleeft uitgezet dreigde te worden, vroeg de gemeente in een brief al aandacht voor het asielbeleid. „Zou behalve recht en rechtvaardigheid niet ook barmhartigheid leidend moeten zijn bij de beoordeling van asielaanvragen?”