Zorreguieta: geliefd als vader, omstreden als politicus
„Zorreguieta moordenaar!” „Zorreguieta moordenaar!” scandeert een groepje demonstranten vlak bij de Haagse Kloosterkerk. Het is 20 oktober 2007 als Willem-Alexander en Máxima daar hun jongste dochter Ariane ten doop houden. Het geschreeuw en gefluit zwelt aan als opa en oma Zorreguieta de kerk verlaten.
Het omstreden imago zou de schoonvader van de koning blijven aankleven. Ook al heeft Zorreguieta zelf altijd ontkend geweten te hebben van de mensenrechtenschendingen en tienduizenden verdwijningen onder het regime-Videla. Van 1976 tot 1981 was hij onderminister van Landbouw onder het bloedige bewind.
Jorge Horacio Zorreguieta komt op 28 januari 1928 ter wereld in een van oorsprong Spaans-Baskische familie. Uit zijn eerste huwelijk met filosofe Marta Lopez Gil krijgt hij drie kinderen. Máxima is de oudste van vier kinderen uit een tweede huwelijk met Maria del Carmen Cerruti. Vijf jaar na haar geboorte treedt hij toe tot de regering.
Zorreguieta behoort niet tot de kopstukken die na de val van Videla strafrechtelijk worden vervolgd. Hij wordt slechts gezien als technocraat. Dat verandert na 1999, als zijn dochter met een vriend thuiskomt: een prins uit Nederland. Haar vader informeert nog of het de jongste zoon betreft. Als Máxima laat weten dat het om de oudste gaat, reageert hij: „Ben je gek geworden?” Er volgt een pittig gesprek met het kersverse stel, waarna haar ouders wel overtuigd zijn dat hun dochter gelukkig is met Willem-Alexander.
De Nederlandse regering is minder gelukkig. Premier Kok stelt een onderzoek in naar de rol van Máxima’s vader tijdens de dictatuur. Conclusie: het is uit te sluiten dat Zorreguieta persoonlijk betrokken is geweest bij de mensenrechtenschendingen, maar ondenkbaar dat hij er niets van wist. Het is oud-minister Van der Stoel die hem ervan weet te overtuigen niet bij het huwelijk van zijn dochter te zijn. Niet dat Zorreguieta daarmee schuld erkent. Hij verklaart dat hij „te goeder trouw heeft gehandeld en mijn leven en dat van mijn gezin heeft gewaagd om een specifieke taak op het gebied van landbouw te vervullen, die geen enkel verband had met de onderdrukking die in die tijd plaatsvond.”
Willem-Alexander en Máxima nemen meermaals afstand van het militaire bewind in Argentinië, maar ze verdedigen hun (schoon)vader wel – soms op ongelukkige wijze. Zo wijst de prins de pers geïrriteerd op een ingezonden brief in een Argentijnse krant, „waarin wordt tegengesproken waar nu commotie over is.” De commotie wordt alleen maar groter als blijkt dat de brief afkomstig is van Videla zelf.
„Een beetje dom”, zoals Máxima later zou zeggen. Het spijt haar dat haar vader „zijn best heeft gedaan voor de landbouw in een verkeerd regime.” Tegelijk valt ze hem niet af: „Hij had de beste intenties. Ik geloof in hem.”
Niet alleen de bruiloft, ook de inhuldiging van zijn schoonzoon moet Zorreguieta aan zich voorbij laten gaan. Bij doopdiensten en verjaardagsfeesten zijn Máxima’s ouders wel van de partij. In een toespraak op haar veertigste verjaardagsfeest laat ze blijken hoezeer ze haar vader en moeder waardeert: „Ik hoop dat wij net zulke goede ouders zullen zijn als jullie voor mij zijn geweest.”
Ondertussen doen nabestaanden vanuit Nederland diverse pogingen om de oud-politicus te vervolgen. Zorreguieta is dan al ernstig ziek; hij wordt sinds 2014 behandeld voor leukemie. Een rechtszaak zal er niet meer komen: dinsdag overleed de 89-jarige Zorreguieta in een ziekenhuis in woonplaats Buenos Aires.
