Afbranden Rotterdamse Julianakerk gaat hulpkoster aan het hart
De verwoestende brand zondag in de Julianakerk in Rotterdam gaat buurtbewoners niet in de koude kleren zitten. ,,Het is meer dan verschrikkelijk.”
Rond de Julianakerk, in Rotterdam-Heijplaat, hangt dinsdag een brandlucht. Van de zwaar gehavende kerk staan de toren en zwartgeblakerde muren overeind. Alom brokstukken, kapot gebarsten ramen. Om het voormalige bedehuis is een scherm geplaatst.
Buurtbewoners zijn flink geschrokken van de brand. De gretige vlammen schoten zondagavond laat uit het dak. Op steenworpafstand van de kerk werkt André van Kaam (63) in een kleine bakkerswinkel. Dat de kerk in de as is gelegd, gaat hem aan het hart. Twintig jaar lang was Van Kaam hulpkoster in de kerk. Hij deed er in het verleden schoonmaakwerk en luidde kerkklokken. ,Het is zonde en schokkend dat de kerk nu is afgebrand.”
Rotterdam-Heijplaat, -een ”dorp in de stad”, pal naast het havengebied- telt nog een paar kerken. Ze staan binnen een afstand van enkele honderden meters van elkaar. De bedehuizen dienen niet meer als kerk. Ook op ander terrein verschoot Heijplaat van kleur. In voorbije decennia verdiende een fors deel van de bevolking in dit stukje Rotterdam de kost op scheepswerf Rotterdamsche Droogdok Maatschappij (RDM). Dat is voorbij.
Knallen
Buurtbewoonster Nelie Heindijk, die tegenover de Julianakerk woont, schrok zich een hoedje toen het gebouw zondag in vuur en vlam stond. „Ik hoorde vuurwerkachtige knallen, gesis, mijn woonkamer werd in een oranje licht gehuld. Het was heel angstig. De vlammen gingen heel hoog. Het was ”wham!” en de kerk stond ineens in brand.”
Ze noemt het „heel triest” dat het voormalige bedehuis in de as is gelegd. „De kerk hoort bij ons dorp Heijplaat, zoals we dit deel van Rotterdam noemen. Toen er nog kerkdiensten in de Julianakerk werden gehouden, klonk klokgelui. Dat was een traditie. In latere tijd konden meiden in de kerk naar een kinderclub.”
„Meer dan verschrikkelijk” noemt buurtewoonster Hennie Zwaal (84) het afbranden van de Julianakerk. „We kijken er al meer dan vijftig jaar tegenaan”, zegt ze in de deuropening. „En zie je ineens de hoge vlammen boven het dak uitkomen en is de kerk weg.”
Zwaal en haar man moesten zondagavond halsoverkop hun woning uit. „Wel mocht mijn man nog even terug om een jasje en medicijnen te halen. Zelf ben ik ben op een muurtje verderop gaan zitten. Even later kreeg ik te horen: „Mevrouw, u moet hier weg.” Sommige mensen die nauwelijks kleren aan hadden, hebben ze in de folie gerold. Want het werd wel wat kil.”
De afgelopen decennia zag Zwaal de teloorgang van de diverse kerken hier in zuidelijk Rotterdam. „Een halve eeuw geleden zag je de mensen op zondag door de straten lopen. Driekwart van Heijplaat ging hier naar de kerk. Dat zag je van lieverlee steeds minder worden.”
Zwaals dochter Tineke van Straten (59), die eveneens dichtbij de kerk woont, baalt ook van de brand. „Het is verschrikkelijk. De drie kerken hier op Heijplaat zijn toch in zekere zin het gezicht van ons dorp. Ik zou eigenlijk een inzamelingsactie willen houden voor de eigenaar van de kerk, voor wederopbouw.”
Gereformeerde prediking
Rond 1920 werd de hervormde gemeente Heijplaat een zelfstandige gemeente, waarin predikanten vanuit Rotterdam-Charlois werkzaam waren. In 1930 werd de Julianakerk in gebruik genomen, jaren later kreeg de gemeente een eigen predikant.
De hervormde predikant ds. J. R. Volk, geboren in Rotterdam-Zuid en kenner van het kerkelijk leven in de Maasstad, is geschrokken van het nieuws over de brand in de Julianakerk. Zijn gedachten gaan terug naar vroeger jaren. „Ik denk dat ik als jongen één keer in de Julianakerk ben geweest, omdat destijds de gereformeerde prediking iedere keer in een andere kerk in Rotterdam-Zuid was. Ik kan me nog goed herinneren dat de kerk een toren had.”
Later dinsdagavond op rd.nl een video over de brand in de Julianakerk.
