Een dag in mei met een stevige aanlandse wind is niet bepaald goed voor de klandizie. „We zijn afhankelijk van het weer”, is de nuchtere constatering van Kaak. De jonge bedrijfsleider weet dat zon en hoge temperaturen direct voor een „volle bak” zorgen. Het voordeel is dat ze nu tijd heeft voor een gesprek.

De menukaart die op tafel ligt, biedt vooral streekproducten. Want hoewel Kaak zelf het grootste deel van haar leven in Anna Paulowna woonde, wil ze zo veel mogelijk werken met lokale specialiteiten. „We serveren hier Texelse koffie. De boontjes komen wel uit Brazilië, maar ze worden gebrand in Den Burg. De thee komt van de Novalishoeve, een zorgboerderij hier op het eiland. Verder schenken we Texels bier en gin. En ook lamsvlees, kaas, asperges en yoghurt komen hier vandaan.”

Klantenbinding

Zelf kan ze genieten van een stukje lamsvlees. „Dat is zó zacht. Maar ook de asperges zijn geweldig.” Niet overal staat Texels voor, aldus Kaak. Maar trots op het eiland en zijn producten is ze zeker. Klantenbinding gaat vooral via sociale media zoals Facebook. Als je vriend wordt, krijg je een sleutelhanger en ontvang je tegelijk de nieuwsbrief met de nieuwste gerechten.

Horeca is seizoenswerk, zeker op het strand. „Eind oktober breken we de hele tent af. In vier dagen staat alles in containers. In een grote schuur zetten we het paviljoen weer op. Daar verrichten we in de wintermaanden het nodige onderhoud en vervangen we apparatuur als dat nodig is. Kom begin november hier terug en je vindt alleen maar zand.”

Jaarcontracten zijn er daarom niet bij voor de 25 medewerkers die de bediening vormen. Ze zijn rond de 17 jaar oud. In het hoogseizoen komt een groot deel van de vaste wal. Ze wonen gezamenlijk in een personeelswoning die door de eigenaar van Strandpaviljoen Vijftien wordt gehuurd. „Het voordeel is dat je een hecht team krijgt”, aldus Kaak. „Het is elk jaar weer een uitdaging om een goede groep bij elkaar te krijgen. Dit jaar is dat goed gelukt.”

Samenwerken

De horeca leeft van toeristen die het eiland bezoeken. „Je hebt elkaar als ondernemers nodig”, aldus Kaak, die even opkijkt als de deur opengaat en de eerste gasten van die avond binnenkomen. Ze ziet dat ze netjes ontvangen worden en al snel een drankje voor zich hebben staan.

Dan gaat ze verder. „We proberen waar mogelijk samen te werken met bedrijven die activiteiten organiseren op het strand. Ze gaan dan eerst actief met hun klanten aan de gang bij de zee en komen daarna hier een hapje eten.”

Zijn het alleen toeristen die hier komen? Kaak schudt haar hoofd en zegt met een glimlach: „Ik ben een overkanter hè. Er zijn Texelaars die hier regelmatig komen om te zien hoe je het doet. Ach, het hoort erbij. Ik vind het ook wel mooi, die zorg voor het eiland.”

In deze achtdelige zomerserie neemt het RD de economie van het eiland Texel onder de loep. De redactie portretteert bedrijven in verschillende sectoren. Vandaag deel 3: horeca.

Horeca grootste banenmotor van Texel

Texel telde vorig jaar 270 horecavestigingen waar in totaal 1590 mensen werkzaam waren. Dat is ruim 20 procent van het totaalaantal banen op het eiland. Daarmee is de sector verreweg de grootste banenmotor van Texel.

Het aantal vestigingen is al jaren stabiel. Dit heeft te maken met het feit dat het aantal toeristische bedden niet uitgebreid mag worden. De gemeente heeft een zogeheten beddenstop ingesteld. Meer ruimte voor extra hotels en restaurants is er daarom niet snel.

Horecabedrijven op het eiland richten zich meer en meer op streekproducten. Andere sectoren, zoals de landbouw en de drankensector, spelen daar handig op in, terwijl het toerisme weer baat heeft bij goede horecagelegenheden. De meeste ondernemers op het eiland zijn dan ook van mening dat ze elkaar nodig hebben om Texel voor toeristen en dagjesmensen aantrekkelijk te houden.