”De 60 minuten moeder. In gesprek met Rob Parsons”
Auteur: Rob Parsons
Uitgeverij: Gideon, Hoornaar
ISBN 90 6067 907 5
Pagina’s: 126
Prijs: € 7,95. „Een boekje geschreven speciaal voor de vrije momentjes.” Deze tekst op de voorkant typeert ”De 60 minuten moeder” van Rob Parsons. Korte toegankelijke stukjes moeten moeders een hart onder de riem steken. Ze variëren van peuteranekdotes, verzen en wijsheidsspreuken tot langere thema’s.

De waarde van de moeder wordt -niet in het minst door haarzelf- nogal eens onderschat. Wat wezenlijk is voor een goede moeder is ook niet spectaculair: onvoorwaardelijke aanvaarding van haar kind.

De auteur schrijft over de moeder die altijd maar doordraaft, die schuldgevoelens heeft over dingen die niet goed lopen en die onzeker is over de juiste aanpak van de kinderen. Hij beschrijft op een vaak ludieke en flitsende, onmiskenbaar Amerikaanse manier wat er allemaal tegen kan zitten. Vaak voert hij bijdragen in die door moeders zelf geschreven zijn. Bijvoorbeeld hoe zonder aankondiging een kinderlijke periode afgesloten wordt. Zonder uitzondering hadden ze meer gezamenlijk willen doen. De druk om buitenshuis te werken wordt op de korrel genomen, omdat ook dit zijn eentonigheid kent.

De boodschap van dit boek is dat een moeder die haar zaakjes niet helemaal onder controle heeft niet de enige is. Moeders kunnen moed putten uit de herkenning van hun situatie. De adviezen die de schrijver geeft, houden vooral in dat je je niet te veel van anderen aan moet trekken en dat je vooral je eigen intuïtie moet volgen.

Deze adviezen vind ik erg mager. Mijns inziens kunnen er zeker meer handreikingen gedaan worden. Zeker als ik een te grote betrokkenheid op het kind zie. Kennelijk ziet de auteur niet dat er dan iets mis is. Een moeder die zich de problemen van haar kind eigenmaakt, leert het kind geen verantwoordelijkheid te nemen en voelt een te groot appèl op zichzelf om het allemaal op te lossen. Hoogst vermoeiend.

Een ander minpunt is dat het me onduidelijk blijft waar de titel op wijst. Moeder ben je al de tijd die je hebt. Tijd glipt door je handen heen. Reden om jezelf ter verantwoording te roepen. „Wij zijn zo druk bezig om onze kinderen te geven wat wij niet hebben gehad, dat we geen tijd hebben om ze te geven wat wij wèl hebben gehad.”