Het verongelukken van een meisje in Hasselt, jaren geleden, bepaalde Brouwer bij een belangrijke vraag: „Heb ik haar wel op een goede manier over de Heere verteld?” De toen jonge leerkracht werkte op dat moment pas drie weken in het onderwijs. Het voorval trof hem diep. „Als ouder en leerkracht heb je een verantwoordelijke taak voor wat je meegeeft aan kinderen.”

Huwelijk

Brouwer groeide op in het Friese Lemmer. Na de pabo in Gouda volgde een benoeming als leerkracht in Hasselt, waar hij uiteindelijk zes jaar zou werken. In Hasselt leerde hij zijn vrouw kennen, die in het stadje aan het Zwarte Water opgroeide. Vlak voordat ze in het huwelijk traden, werd Brouwer benoemd op een lagere school in Rotterdam. „We trouwden op 30 december 1980 en gingen een dag later wonen in een flat in Rotterdam. De jaarwisseling zal ik niet snel vergeten. Opeens begonnen de schepen in de haven te toeteren.”

Bijbelvertelling

In Rotterdam werd Brouwer hoofd op een school met zo’n 265 leerlingen. „Ik kreeg één middag in de week de tijd voor directietaken. Verder stond ik voor de klas.” Waarom ging hij van een kleine plaats naar de grote stad? Brouwer: „Ik weet het niet. De Heere wees me de weg. Ik heb daar een goede tijd gehad. Jaren nadat ik weg was uit Rotterdam kreeg ik een brief van een oud-leerling dat een bepaalde Bijbelvertelling tot zegen was geweest.” Echt grote verschillen tussen Rotterdam en Hasselt weet hij niet te noemen. „Mensen in het westen zijn wat opener in hun uitingen over geestelijke zaken.”

Met een glimlach vertelt Brouwer hoe zijn vader vroeger weigerde om met de auto naar de kerk te gaan, terwijl in Rotterdam de mensen zo ver uit elkaar woonden dat bijna iedereen de auto pakte. „Dit soort accentverschillen moet niet de nadruk krijgen. En ook emoties niet. Het gaat in het leven om de inhoud van de Bijbel.” Ooit kwam hij thuis bij een oude man die met een geopende Bijbel voor zich aan tafel zat. „Die man tikte op de Bijbel en zei: „Het gaat om wat er in de Bijbel staat, niet om wat ik vind.” Die les bleef mij altijd bij.”

Na acht jaar Rotterdam, volgde een lange periode in Doetinchem. „Daar werd een reformatorische school opgezet. Op de eerste schooldag hadden we 64 leerlingen.” Bij zijn vertrek achttien jaar later waren dat er 164. Een halfjaar gaf hij godsdienst en maatschappijleer op de Jacobus Fruytier scholengemeenschap, om vervolgens directeur te worden in Punthorst. Opnieuw een grote verandering. „Overal waar je bent, kom je mensen tegen. Als je weet dat de Heere er ook is, kun je er zijn.”

Acht van zijn negen kinderen zaten bij Brouwer op school. En de afgelopen jaren zaten er ook twee van de twintig kleinkinderen op zijn school. „Onze kinderen vonden het altijd leuk om bij me in de klas te zitten. Op school waren ze in de eerste plaats mijn leerlingen.” Ondanks dat hij geen lesgaf aan zijn kleinkinderen, zag hij ook die uiteraard regelmatig. „Soms komen Cederic en Emmaly even bij me kijken.”

Catechiseren

Sinds een aantal jaren is Brouwer trouwambtenaar in de gemeente Staphorst. Daarvoor was hij ambtsdrager in de gereformeerde gemeente van Doetinchem. En nu vervult hij die taak in de gereformeerde gemeente van Zwolle. Catechiseren heeft zijn hart. „Ik kan dan vertellen Wie de Heere is voor een zondig mens. Er zijn veel dingen in de wereld die je van de Heere kunnen aftrekken. Maar Hem dienen blijft het mooist.”

Zo staat hij ook in zijn werk met de scholieren. „Er is liefde, geduld en zorg nodig voor kinderen. We mogen hen opleiden voor de maatschappij en voor de eeuwigheid.”

Donderdag sloot Brouwer zijn loopbaan af met onder andere zijn laatste Bijbelvertelling in de gemeenschapsruimte van de school. Hoe is het om na 43 jaar te stoppen? „Alles heeft zijn bestemde tijd. Ik ben verwonderd dat ik het schoolwerk heb mogen doen. De Heere heeft mij nooit in de steek gelaten.”